%0 Journal Article %T %J Studies in Medical Sciences %V 17 %N 4 %U http://umj.umsu.ac.ir/article-1-128-fa.html %R %D 2006 %K %X پیش زمینه و هدف: پراکلامپسی به هیپرتانسیون در طی بارداری که همراه با پروتئین اوری، ادم جنرالیزه و واضح می باشد، اطلاق می گردد که از علل موربیدیتی مادر به خصوص در کشور توسعه نیافته می باشد و علت اصلی زایمان پره ترم، تاخیر رشد جنین و مرگ پری ناتال محسوب می گردد. میزان بروز پراکلامپسی در جوامع 5% گزارش گردیده و عوارض بسیار زیاد آن بر روی مادر و جنین که حتی در مواردی غیر قابل جبران می باشد، باعث توجه فراوان به پیشگیری نسبت به این بیماری شده است که استفاده از آسپرین با دوز کم یکی از راه های پیشنهاد شده است. نظر به شیوع زیاد این بیماری و عدم وجود درمان مشخص، این مطالعه با هدف ارزیابی بالینی اثر آسپرین در پیشگیری از پراکلامپسی در بین زنان باردار پر خطر مراجعه کننده جهت مراقبت دوران بارداری در بیمارستان دانشگاهی کوثر ارومیه طراحی و اجرا گردید.مواد و روش کار: مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بوده که به صورت یک سو کور انجام شد. متغیرهای اصلی شامل مصرف آسپرین و بروز پراکلامپسی بود. جمعیت مورد مطالعه شامل 60 نفر از زنان باردار مراجعه کننده برای کنترل دوران بارداری که تست Rollover آنها در هفته 28 حاملگی مثبت بوده و به صورت Random allocat on به دو گروه تحت درمان با آسپرین (60mg/kg) و پلاسبو تقسیم شدند. جهت کنترل عوامل مخدوش کننده افراد با سابقه بیماری زمینه ای از مطالعه خارج گردیده و دو گروه از نظر سنی با هم Match شدند. جمعیت مورد مطالعه تا پایان بارداری تحت نظر بو دند و اطلاعات حاصل در چک لیست مربوطه ثبت گردیده و با رسم جداول توافقی و تعیین ضریب کای اسکور و همبستگی پیرسون مورد آنالیز آماری قرار گرفت.یافته ها: در این مطالعه تظاهر پراکلامپسی در گروه تحت درمان با آسپرین (19.4) درصد و در گروه پلاسبو (50درصد( بود که اختلاف دو گروه از نظر آماری معنی دار بود PV=0.01) و (R=0.03. بررسی ارتباط بین مصرف آسپرین و شدت پراکلامپسی حاکی از عدم وجود اختلاف آماری معنی دار بین دو گروه بود (PV=0.15). پراکلامپسی در زنان نولی پار تظاهر بیشتری نسبت به زنان مولتی پار داشت ولی اختلاف دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود (PV=0.12 و (R=0.2. بررسی تاثیر آسپرین در کاهش پراکلامپسی در دو گروه نسبت به سن حاکی از تاثیر بیشتر آن در گروه سنی بالای 30 سال بود (PV=0.02 و (Chi2=7.2.نتیجه گیری: در این مطالعه بر خلاف اغلب مطالعات قبلی صورت گرفته مشخص گردید که مصرف آسپرین با دوز کم می تواند به عنوان یک عامل موثر در جلوگیری از بروز پراکلامپسی در افراد پر خطر در جمعیت مورد مطالعه باشد و این تاثیر بخصوص در افراد بالای 30 سال به حداکثر خود می رسد که گمان می رود به علت تاثیر سن به عنوان یک عامل افزایش دهنده back ground risk level باشد که طبق مطالعات قبلی صورت گرفته نیز افزایش تاثیر این ماده در افراد پر خطر مشاده گردیده است. لذا توصیه می گردد پس از انجام مطالعات با حجم نمونه بالاتر در صورت حصول به نتایج مشابه از آسپرین جهت پیشگیری از پراکلامپسی در افراد پر خطر استفاده گردد. %> http://umj.umsu.ac.ir/article-1-128-fa. %P 9-15 %& 9 %! %9 Research %L A-10-1-128 %+ %G eng %@ 2717-008X %[ 2006