پیش زمینه و هدف: با افزودن و یا حذف یک گوانوزین (G) در پروموتور ژن مهار کننده فعال کننده پلاسمینوژن-1 چند شکلی ژنتیکی حاوی آلل‌های 4G و 5G ایجاد می‌شود. نتایج مطالعات اخیر نشان داده است حضور آلل 4G در ژن مهار کننده فعال کننده پلاسمینوژن-1 احتمال بروز بیماری‌های انسان را افزایش می‌دهد. با انجام این مطالعه، چند شکلی ژنتیکی 4G/5G  در پروموتور ژن مهار کننده فعال کننده پلاسمینوژن-1 در زنان با سابقه سقط‌های خودبه‌خودی مکرر و افراد کنترل سالم تعیین می‌شود.

مواد و روش کار: ژنوتایپ 45 بیمار با سابقه سقط‌های خودبه‌خودی مکرر (3 بار یا بیشتر) و 64 نفر کنترل، به روش RFLP-PCR تعیین شد.

یافته‌ها: فراوانی (درصد) آلل 4G در بیماران و گروه کنترل به ترتیب معادل (22/32 درصد) 29 و (72/36 درصد) 47 و فراوانی (درصد) آلل 5G در بیماران و گروه کنترل به ترتیب معادل (78/67 درصد) 61 و (28/63درصد)81می‌باشد. فراوانی (درصد) ژنو تایپ‌های 5G/5G و 5G/4G به ترتیب در گروه بیماران معادل (56/35 درصد) 16 و (44/64 درصد) 29 و در گروه کنترل معادل (56/26 درصد) 17 و (44/73 درصد) 47 می‌باشد. در گروه‌های مورد بررسی ژنوتایپ 4G/4G یافت نشد. آنالیزهای آماری نشان داد بین دو گروه بیمار و کنترل از لحاظ فراوانی آلل‌ها و ژنو تایپ‌ها اختلاف معنی­داری وجود ندارد.

بحث و نتیجه گیری: در جمعیت مورد مطالعه، بین آلل 4G  در ژن مهار کننده فعال کننده پلاسمینوژن-1 و احتمال بروز بیماری سقط‌های خودبه‌خودی مکرر ارتباط معنی‌داری وجود ندارد.