به واسطه دانش محدود درباره مکانیسم‌های پاتوفیزیولوژیک و سیر طبیعی کیست­های اراکنوئید اندیکاسیون‌های جراحی و مداخله غیر جراحی در مورد این ضایعات مورد اختلاف نظر می‌باشد. البته آنچه که اخیراً مورد توجه فراوان قرار گرفته روش اندوسکوپیک برای درمان این ضایعات است. در این مطالعه ما بصورت گذشته نگر۳۲ مورد کیست اراکنوئید را که در مدت پنج سال در بخش جراحی اعصاب تحت درمان قرار گرفته‌اند را مورد بررسی قرار دادیم. کیست­های اراکنوئید سوپراتنتوریال ۲۲ مورد (۶۹ درصد) و کیست­های اراکنوئید اینفراتنتوریال۱۰ مورد (۳۱درصد) را تشکیل می‌دادند. همی پارزی در ۳۷درصد بیماران، افزایش فشار داخل جمجمه در ۳۱درصد، تشنج در ۳۱درصد، ماکروسفالی در ۱۹درصد، سردرد ایزوله در ۶درصد، اختلال رشد در ۶درصد و کیست اراکنوئید بدون علامت در ۱۲درصد مشاهده شد. ۲۴ بیمار (۷۵درصد) تحت عمل جراحی قرار گرفتند، رزکسیون کیست۱۰ موردو شانت کیست به صفاق۱۴ موردبوده است. مابقی بیماران (۸مورد) هم تحت درمان کونزرواتیوقرار گرفتند به این صورت که به طور منظم کنترل بالینی و بررسی رادیولوژیک در مورد آن‌ها انجام گرفته است. میانگین دوره پیگیری (فالواپ) بیماران ۲۵ ماه (۴ تا ۳۸ ماه) بوده است. پیش آگهی خوب در ۷۵درصد (۱۸مورد) مشاهده شد و در ۲۵درصد (۶ مورد) تغییری مشاهده نشد.