دوره 33، شماره 12 - ( اسفند 1401 )
جلد 33 شماره 12 صفحات 887-876 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.UMA.REC.1401.082
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
barghamadi M, Taraneh H, Imani broj S, Sheikhalizade H. THE EFFECT OF HYDROTHERAPY AND TRABAND ON GROUND REACTION FORCES DURING RUNNING IN PEOPLE WITH PRONITIS. Studies in Medical Sciences 2023; 33 (12) :876-887
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-5940-fa.html
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-5940-fa.html
برغمدی محسن، ترانه حجت، ایمانی بروج سارا، شیخعلی زاده حامد. اثر آبدرمانی و تراباند بر نیروهای عکس‌العمل زمین هنگام دویدن در افراد دارای پای پرونیت. مجله مطالعات علوم پزشکی. 1401; 33 (12) :876-887
دانشجوی کارشناسی ارشد بیومکانیک ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران ، 77s.imani@gmail.com
چکیده: (369 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: تمرینات با تراباند به منزله شیوه‌ای مؤثر مورد توجه قرار گرفته است، به‌طوری که از آن برای افزایش قدرت و ثبات وضعیت بدنی استفاده می‌شود و نتایج موثری به دست آمده است. همچنین آبدرمانی که در استخر کم عمق انجام می‌شود مزایای فیزیولوژیک و بیومکانیکی دارد. از رو هدف از این پژوهش بررسی اثر آبدرمانی و تراباند بر نیروهای عکس‌العمل زمین و فعالیت الکتریکی هنگام دویدن در افراد دارای پای پرونیت بود.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی و آزمایشگاهی بود. نمونه شامل 45 دانشجوی پسر دارای پای پرونیت با دامنه سنی 25-18 بود که به‌صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب شدند. آزمودنی‌ها به‌صورت تصادفی در سه گروه تمرینات در آب، تمرین با تراباند و کنترل قرار گرفتند. قبل و بعد از تمرینات در آب و تمرین با تراباند، متغیرهای نیروی عکس‌العمل زمین با استفاده از دستگاه صفحه نیرو اندازه‌گیری شد. آزمون آماری آنالیز واریانس دوسویه و آزمون t درسطح معناداری 05/0 برای تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: اثر عامل زمان در مؤلفه اوج نیروی قدامی-خلفی در هنگام جداشدن پاشنه پا از زمین (019/0=P؛ 124/0=d) و زمان رسیدن به اوج نیروی قدامی-خلفی در هنگام جدا شدن پاشنه پا از زمین (023/0=P؛ 116/0=d) قبل و بعد از تمرینات درآب و تمرین با تراباند ازنظر آماری دارای اختلاف معناداری بود. اثر عامل گروه در مؤلفه اوج نیروی قدامی-خلفی در هنگام تماس پاشنه پا با زمین (029/0=P؛ 159/0=d)، اوج نیروی عمودی در هنگام تماس پاشنه پا با زمین (037/0=P؛ 145/0=d)، قبل و بعد از تمرینات درآب و تمرین با تراباند دارای اختلاف معناداری بود. اثر تعاملی زمان*گروه در مؤلفه نیروی داخلی-خارجی در هنگام تماس پاشنه پا با زمین قبل و بعد از تمرینات درآب و تمرین با تراباند ازنظر آماری اختلاف معناداری را نشان داد (001/0=P؛ 268/0=d). همچنین اثر تعاملی زمان*گروه در مؤلفه زمان رسیدن به اوج نیروی قدامی-خلفی قبل و بعد از تمرینات درآب و تمرین با تراباند ازنظر آماری دارای اختلاف معناداری بود (008/0=P؛ 205/0=d).
بحث و نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد اثر تمرینات در آب و تراباند بر روی نیروی عکس‌العمل زمین طی دویدن تأثیر چشمگیری در توان‌بخشی افراد دارای عارضه پای پرونیت دارد، گرچه تمرینات در آب در مقایسه با تمرینات با تراباند تاثیرگذاری بیشتری دارد.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی و آزمایشگاهی بود. نمونه شامل 45 دانشجوی پسر دارای پای پرونیت با دامنه سنی 25-18 بود که به‌صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب شدند. آزمودنی‌ها به‌صورت تصادفی در سه گروه تمرینات در آب، تمرین با تراباند و کنترل قرار گرفتند. قبل و بعد از تمرینات در آب و تمرین با تراباند، متغیرهای نیروی عکس‌العمل زمین با استفاده از دستگاه صفحه نیرو اندازه‌گیری شد. آزمون آماری آنالیز واریانس دوسویه و آزمون t درسطح معناداری 05/0 برای تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: اثر عامل زمان در مؤلفه اوج نیروی قدامی-خلفی در هنگام جداشدن پاشنه پا از زمین (019/0=P؛ 124/0=d) و زمان رسیدن به اوج نیروی قدامی-خلفی در هنگام جدا شدن پاشنه پا از زمین (023/0=P؛ 116/0=d) قبل و بعد از تمرینات درآب و تمرین با تراباند ازنظر آماری دارای اختلاف معناداری بود. اثر عامل گروه در مؤلفه اوج نیروی قدامی-خلفی در هنگام تماس پاشنه پا با زمین (029/0=P؛ 159/0=d)، اوج نیروی عمودی در هنگام تماس پاشنه پا با زمین (037/0=P؛ 145/0=d)، قبل و بعد از تمرینات درآب و تمرین با تراباند دارای اختلاف معناداری بود. اثر تعاملی زمان*گروه در مؤلفه نیروی داخلی-خارجی در هنگام تماس پاشنه پا با زمین قبل و بعد از تمرینات درآب و تمرین با تراباند ازنظر آماری اختلاف معناداری را نشان داد (001/0=P؛ 268/0=d). همچنین اثر تعاملی زمان*گروه در مؤلفه زمان رسیدن به اوج نیروی قدامی-خلفی قبل و بعد از تمرینات درآب و تمرین با تراباند ازنظر آماری دارای اختلاف معناداری بود (008/0=P؛ 205/0=d).
بحث و نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد اثر تمرینات در آب و تراباند بر روی نیروی عکس‌العمل زمین طی دویدن تأثیر چشمگیری در توان‌بخشی افراد دارای عارضه پای پرونیت دارد، گرچه تمرینات در آب در مقایسه با تمرینات با تراباند تاثیرگذاری بیشتری دارد.
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزشی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
