دوره 33، شماره 2 - ( اردیبهشت 1401 )
جلد 33 شماره 2 صفحات 115-106 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار جراحی عمومی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران (نویسنده مسئول) ، nasermasoudi1401@gmail.com
چکیده: (1465 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: سرطان کولورکتال از سرطان‌های شایع دستگاه گوارش است که به دلیل عوامل ناشی از سبک زندگی و افزایش سن ایجاد می‌شود و در تعداد کمی از موارد به دلیل اختلالات ژنتیکی و ارثی اتفاق می‌افتد. با توجه به افزایش بروز این سرطان در ایران، مطالعه حاضر باهدف تعیین میزان فراوانی بروز استئوپروز و ارتباط آن با سطح سرمی ویتامین K2 در بیماران مبتلا به سرطان کولون قبل و بعد از کولکتومی انجام شده است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی 38 بیمار مبتلا سرطان کولون که در بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه تحت کولوکتومی قرار گرفته بودند وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک، BMD و سطح ویتامین K2 بیماران قبل و بعد از کولکتومی جمع‌آوری و در یک چک‌لیست ثبت شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 17 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: از 38 نفر مبتلا به سرطان کولون تحت کولوکتومی 2/34 درصد مذکر و 8/65 درصد مؤنث بودند. میانگین سنی بیماران 7/12 ± 5/58 سال بود. بررسی تراکم استخوان انجام شده توسط دستگاه جذب سنجی اشعه ایکس دو انرژی (DXA) در لگن و ستون فقرات بیماران نشان داد که پوکی استخوان در هر دو بعد از کولکتومی نسبت به قبل از کولکتومی بیشتر بوده است و بین آن‌ها تفاوت معنی‌داری وجود داشت (مقادیر P برابر 043/0 برای لگن و 009/0 برای ستون فقرات).
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد پوکی استخوان در لگن و ستون فقرات بیماران مبتلا به سرطان کولون بعد از کولکتومی نسبت به قبل از کولکتومی بیشتر شده است و بین آن‌ها تفاوت معنی‌داری وجود داشت. اما ارتباط سطح سرمی ویتامین K2 با استئوپروز معنی‌دار نبود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی 38 بیمار مبتلا سرطان کولون که در بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه تحت کولوکتومی قرار گرفته بودند وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک، BMD و سطح ویتامین K2 بیماران قبل و بعد از کولکتومی جمع‌آوری و در یک چک‌لیست ثبت شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 17 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: از 38 نفر مبتلا به سرطان کولون تحت کولوکتومی 2/34 درصد مذکر و 8/65 درصد مؤنث بودند. میانگین سنی بیماران 7/12 ± 5/58 سال بود. بررسی تراکم استخوان انجام شده توسط دستگاه جذب سنجی اشعه ایکس دو انرژی (DXA) در لگن و ستون فقرات بیماران نشان داد که پوکی استخوان در هر دو بعد از کولکتومی نسبت به قبل از کولکتومی بیشتر بوده است و بین آن‌ها تفاوت معنی‌داری وجود داشت (مقادیر P برابر 043/0 برای لگن و 009/0 برای ستون فقرات).
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد پوکی استخوان در لگن و ستون فقرات بیماران مبتلا به سرطان کولون بعد از کولکتومی نسبت به قبل از کولکتومی بیشتر شده است و بین آن‌ها تفاوت معنی‌داری وجود داشت. اما ارتباط سطح سرمی ویتامین K2 با استئوپروز معنی‌دار نبود.
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
جراحی عمومی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |