دوره 33، شماره 1 - ( فروردین 1401 )
جلد 33 شماره 1 صفحات 69-62 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار گوارش و کبد بالغین، مرکز تحقیقات ایمنی بیمار، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران (نویسنده مسئول) ، dr.pashaei@yahoo.com
چکیده: (717 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: با توجه به نقش پلاکت‌ها در تشکیل ترومبوز، نشانگرهای فعال شدن پلاکت ممکن است قادر به پیش‌بینی پیش‌آگهی بیماری در بیماران مبتلا به ترومبوآمبولی حاد ریوی باشند.
مواد و روش کار: در این مطالعه کوهورت آینده‌نگر، 40 بیمار موردمطالعه ازنظر شاخص‌های پلاکتی شامل میانگین حجم پلاکتی (MPV) و عرض توزیع پلاکتی (PDW) و همچنین برای نمره خطر شاخص شدت آمبولی ریوی (PESI) مورد ارزیابی قرار گرفتند. هدف اولیه بررسی ارتباط این پارامترها با مرگ‌ومیر ناشی از همه علل در بیمارستان موردمطالعه بود.
یافته‌ها: از 40 بیمار موردمطالعه، 13 نفر (5/32درصد) مرد و 27 نفر (5/67درصد) زن بودند. بیماران بر اساس میانه PESI به دو گروه، کمتر یا مساوی 100 (5/47درصد) و بیشتر از 100 (5/52درصد) طبقه‌بندی‌شده و سپس مورد آنالیز قرار گرفتند. 25 بیمار (5/62درصد) دارای ریسک فاکتورهای شناخته‌شده PTE بودند. 26 بیمار (65درصد) بدون پیامد بد و 14 بیمار (35درصد) دارای پیامد بد بودند. میانگین MPV و PDW در گروه کمتر یا مساوی 100 به ترتیب حدود 35 و 18 و در گروه بیشتر از 100 به ترتیب حدود 91 و 26 بود.
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج معناداری در رابطه با ارتباط بین شاخص‌های پلاکتی با پروگنوز و شدت PTE دیده نشد. بررسی ارتباط شاخص‌های پلاکتی با نمره شدت ترومبوآمبولی ریوی با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون (اسپیرمن) نشان داد MPV ارتباط معکوس با شدت آمبولی دارد (r= - 0/16)، هرچند این اختلاف ازنظر آماری معنادار نبود (05/0 < p). شاخص PDW ارتباط مستقیم با شدت آمبولی داشت (r= 0/08).
مواد و روش کار: در این مطالعه کوهورت آینده‌نگر، 40 بیمار موردمطالعه ازنظر شاخص‌های پلاکتی شامل میانگین حجم پلاکتی (MPV) و عرض توزیع پلاکتی (PDW) و همچنین برای نمره خطر شاخص شدت آمبولی ریوی (PESI) مورد ارزیابی قرار گرفتند. هدف اولیه بررسی ارتباط این پارامترها با مرگ‌ومیر ناشی از همه علل در بیمارستان موردمطالعه بود.
یافته‌ها: از 40 بیمار موردمطالعه، 13 نفر (5/32درصد) مرد و 27 نفر (5/67درصد) زن بودند. بیماران بر اساس میانه PESI به دو گروه، کمتر یا مساوی 100 (5/47درصد) و بیشتر از 100 (5/52درصد) طبقه‌بندی‌شده و سپس مورد آنالیز قرار گرفتند. 25 بیمار (5/62درصد) دارای ریسک فاکتورهای شناخته‌شده PTE بودند. 26 بیمار (65درصد) بدون پیامد بد و 14 بیمار (35درصد) دارای پیامد بد بودند. میانگین MPV و PDW در گروه کمتر یا مساوی 100 به ترتیب حدود 35 و 18 و در گروه بیشتر از 100 به ترتیب حدود 91 و 26 بود.
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج معناداری در رابطه با ارتباط بین شاخص‌های پلاکتی با پروگنوز و شدت PTE دیده نشد. بررسی ارتباط شاخص‌های پلاکتی با نمره شدت ترومبوآمبولی ریوی با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون (اسپیرمن) نشان داد MPV ارتباط معکوس با شدت آمبولی دارد (r= - 0/16)، هرچند این اختلاف ازنظر آماری معنادار نبود (05/0 < p). شاخص PDW ارتباط مستقیم با شدت آمبولی داشت (r= 0/08).
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
داخلی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |