دوره 33، شماره 1 - ( فروردین 1401 )
جلد 33 شماره 1 صفحات 18-8 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 398281
Ethics code: IR.MUI.MED.REC.1398.447
Clinical trials code: IRCT20130311012782N54
دانشیار گروه بیهوشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران (نویسنده مسئول) ، dmoradi@med.mui.ac.ir
چکیده: (1278 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: با توجه به شیوع بالا و اهمیت عوارض درد بعد از عمل و عارضه‌های داروهای مخدر که به‌طور مرسوم به کار می‌روند بر آن شدیم تا به مقایسه تأثیر پیشگیرانه تزریق وریدی سولفات منیزیم و پاراستامول و ترکیب آن‌ها برشدت درد بعد از عمل ویترکتومی عمیق بپردازیم.
مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی 140 بیمار کاندید ویترکتومی عمیق در چهار گروه 35 نفره توزیع شدند. در گروه اول، 20 دقیقه قبل از اتمام عمل mg/kg5/7 سولفات منیزیم تزریق شد. در گروه دوم 15 mg/kg پاراستامول، در گروه سوم 10 mg/kg پاراستامول بعلاوه 5mg/kg سولفات منیزیم ظرف مدت ده دقیقه، و در گروه چهارم با حجم مشابه، نرمال سالین تزریق شد. بیماران ازنظر پارامترهای همودینامیک، شدت درد، میزان مسکن مصرفی، دفعات دریافت مسکن و بروز عوارض بعد عمل، بررسی و مقایسه شدند.
یافته‌ها: میانگین شدت درد بعد عمل در چهار گروه سولفات منیزیم، پاراستامول، سولفات منیزیم-پاراستامول و شاهد به ترتیب 0.9 ± 1.32، 0.34 ± 1.42، 0.38 ± 1.05 و 0.95 ± 1.72 بوده و تفاوت بین گروه‌ها معنی‌دار بود (0.003=P). تعداد دفعات دریافت پتیدین در گروه پاراستامول-سولفات منیزیم به‌طور معنی‌داری کمتر از دیگر گروه‌ها بود. (018/0=P). فاصله زمانی بین ورود به ریکاوری تا زمان دریافت مسکن در گروه سولفات منیزیم-پاراستامول، به‌طور معنی‌دار بیشتر از گروه‌های دیگر بود (0.001>P).
بحث و نتیجه‌گیری: استفاده از ترکیب سولفات منیزیم- پاراستامول منجر به کاهش شدت درد بعد عمل، طولانی‌تر شدن زمان درخواست مسکن و کاهش مصرف مسکن در طی 24 ساعت بعد عمل می‌گردد، بدون آنکه تأثیر سوء و زیان باری بر پارامترهای همودینامیک بیمار داشته باشد.
مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی 140 بیمار کاندید ویترکتومی عمیق در چهار گروه 35 نفره توزیع شدند. در گروه اول، 20 دقیقه قبل از اتمام عمل mg/kg5/7 سولفات منیزیم تزریق شد. در گروه دوم 15 mg/kg پاراستامول، در گروه سوم 10 mg/kg پاراستامول بعلاوه 5mg/kg سولفات منیزیم ظرف مدت ده دقیقه، و در گروه چهارم با حجم مشابه، نرمال سالین تزریق شد. بیماران ازنظر پارامترهای همودینامیک، شدت درد، میزان مسکن مصرفی، دفعات دریافت مسکن و بروز عوارض بعد عمل، بررسی و مقایسه شدند.
یافته‌ها: میانگین شدت درد بعد عمل در چهار گروه سولفات منیزیم، پاراستامول، سولفات منیزیم-پاراستامول و شاهد به ترتیب 0.9 ± 1.32، 0.34 ± 1.42، 0.38 ± 1.05 و 0.95 ± 1.72 بوده و تفاوت بین گروه‌ها معنی‌دار بود (0.003=P). تعداد دفعات دریافت پتیدین در گروه پاراستامول-سولفات منیزیم به‌طور معنی‌داری کمتر از دیگر گروه‌ها بود. (018/0=P). فاصله زمانی بین ورود به ریکاوری تا زمان دریافت مسکن در گروه سولفات منیزیم-پاراستامول، به‌طور معنی‌دار بیشتر از گروه‌های دیگر بود (0.001>P).
بحث و نتیجه‌گیری: استفاده از ترکیب سولفات منیزیم- پاراستامول منجر به کاهش شدت درد بعد عمل، طولانی‌تر شدن زمان درخواست مسکن و کاهش مصرف مسکن در طی 24 ساعت بعد عمل می‌گردد، بدون آنکه تأثیر سوء و زیان باری بر پارامترهای همودینامیک بیمار داشته باشد.
نوع مطالعه: کارآزمایی بالینی |
موضوع مقاله:
بیهوشی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |