زمینه و هدف: ناهنجاری های سیستم ایمنی از جمله التهاب ، افزایش خود ایمنی و بیان تکراری واسطه های محلول از جمله سایتوکین ها در بیماران مبتلا به اوتیسم مشاهده شده است. هدف مطالعه حاضر، مقایسه تأثیر مکمل­یاری ویتامین D و / یا برنامه تمرین در آب بر سطح سرمی سایتوکین های التهابی از جمله IL-1β و IL-1RA و رفتارهای کلیشه ای کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم بود .
مواد و روش ها: چهل کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (14-14 ساله) به کار گرفته شدند و به گروه­های تمرین در آب (10 نفر) ، مکمل­یاری ویتامین D (10 نفر) ، مکمل­یاری + تمرین در آب (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. شرکت کنندگان در گروه تمرین در آب به مدت 10 هفته / 2 جلسه در هفته / 60 دقیقه فعالیت­های مبتنی بر آب را انجام دادند ، در حالی که شرکت کنندگان در گروه مکمل­یاری به صورت خوراکی 50،000 IU ویتامین D3 در روز دریافت کردند و گروه ترکیبی هم ورزش و هم مکمل­یاری را دریافت کردند ، و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ما سطح سرمی IL-1β  و IL-1RA  شرکت کنندگان و نمرات رفتارهای کلیشه ای را در ابتدا و انتهای 10 هفته ارزیابی کردیم.
یافته ها: نتایج نشان داد که هر سه رویکرد مداخله ای باعث بهبود علائم رفتاری و سطح سرمی IL-1β می شوند. جالب اینکه ، تنها مداخله ترکیبی می تواند IL-1RA را به میزان قابل توجهی تحت تأثیر قرار دهد.
نتیجه گیری: نتیجه می گیریم که هر دو ورزش مبتنی بر آب و مکمل یاری ویتامین D می توانند منجر به بهبود معنی داری در سطح سایتوکین سرمی و مشکلات رفتاری در کودکان مبتلا به اوتیسم شوند.

واژه‌های کلیدی: اوتیسم، IL-1β، IL-1RA، تمرین در آب، مکمل یاری ویتامین D

متن کامل [PDF 358 kb]   (1082 دریافت)