دوره 31، شماره 9 - ( آذر 1399 )
جلد 31 شماره 9 صفحات 699-690 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ansari Kolachahi S, AdibSaber F, Elmieh A. Effects of Vitamin D and/or Aquatic Exercise on IL-1β and IL-1RA Serum Levels and Behavior of Children with Autism Spectrum Disorder. Studies in Medical Sciences 2020; 31 (9) :690-699
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-5201-fa.html
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-5201-fa.html
انصاری کلاچاهی سلیمان، ادیب صابر فهیمه، علمیه علیرضا. تأثیر مکملیاری ویتامین D و / یا برنامه تمرین در آب بر سطح سرمی سایتوکین های التهابی از جمله IL-1β و IL-1RA و رفتارهای کلیشه ای کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم. مجله مطالعات علوم پزشکی. 1399; 31 (9) :690-699
استادیار رفتار حرکتی ، گروه تربیت بدنی ، واحد رشت ، دانشگاه آزاد اسلامی ، رشت ، ایران (نویسنده مسئول) ، adibsaber@iaurasht.ac.ir
چکیده: (2522 مشاهده)
زمینه و هدف: ناهنجاری های سیستم ایمنی از جمله التهاب ، افزایش خود ایمنی و بیان تکراری واسطه های محلول از جمله سایتوکین ها در بیماران مبتلا به اوتیسم مشاهده شده است. هدف مطالعه حاضر، مقایسه تأثیر مکملیاری ویتامین D و / یا برنامه تمرین در آب بر سطح سرمی سایتوکین های التهابی از جمله IL-1β و IL-1RA و رفتارهای کلیشه ای کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم بود .
مواد و روش ها: چهل کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (14-14 ساله) به کار گرفته شدند و به گروههای تمرین در آب (10 نفر) ، مکملیاری ویتامین D (10 نفر) ، مکملیاری + تمرین در آب (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. شرکت کنندگان در گروه تمرین در آب به مدت 10 هفته / 2 جلسه در هفته / 60 دقیقه فعالیتهای مبتنی بر آب را انجام دادند ، در حالی که شرکت کنندگان در گروه مکملیاری به صورت خوراکی 50،000 IU ویتامین D3 در روز دریافت کردند و گروه ترکیبی هم ورزش و هم مکملیاری را دریافت کردند ، و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ما سطح سرمی IL-1β و IL-1RA شرکت کنندگان و نمرات رفتارهای کلیشه ای را در ابتدا و انتهای 10 هفته ارزیابی کردیم.
یافته ها: نتایج نشان داد که هر سه رویکرد مداخله ای باعث بهبود علائم رفتاری و سطح سرمی IL-1β می شوند. جالب اینکه ، تنها مداخله ترکیبی می تواند IL-1RA را به میزان قابل توجهی تحت تأثیر قرار دهد.
نتیجه گیری: نتیجه می گیریم که هر دو ورزش مبتنی بر آب و مکمل یاری ویتامین D می توانند منجر به بهبود معنی داری در سطح سایتوکین سرمی و مشکلات رفتاری در کودکان مبتلا به اوتیسم شوند.
مواد و روش ها: چهل کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (14-14 ساله) به کار گرفته شدند و به گروههای تمرین در آب (10 نفر) ، مکملیاری ویتامین D (10 نفر) ، مکملیاری + تمرین در آب (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. شرکت کنندگان در گروه تمرین در آب به مدت 10 هفته / 2 جلسه در هفته / 60 دقیقه فعالیتهای مبتنی بر آب را انجام دادند ، در حالی که شرکت کنندگان در گروه مکملیاری به صورت خوراکی 50،000 IU ویتامین D3 در روز دریافت کردند و گروه ترکیبی هم ورزش و هم مکملیاری را دریافت کردند ، و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ما سطح سرمی IL-1β و IL-1RA شرکت کنندگان و نمرات رفتارهای کلیشه ای را در ابتدا و انتهای 10 هفته ارزیابی کردیم.
یافته ها: نتایج نشان داد که هر سه رویکرد مداخله ای باعث بهبود علائم رفتاری و سطح سرمی IL-1β می شوند. جالب اینکه ، تنها مداخله ترکیبی می تواند IL-1RA را به میزان قابل توجهی تحت تأثیر قرار دهد.
نتیجه گیری: نتیجه می گیریم که هر دو ورزش مبتنی بر آب و مکمل یاری ویتامین D می توانند منجر به بهبود معنی داری در سطح سایتوکین سرمی و مشکلات رفتاری در کودکان مبتلا به اوتیسم شوند.
نوع مطالعه: کارآزمایی بالینی |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزشی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
