سابقه و هدف: خستگی یکی از شایع­ترین مشکلات بیماران مبتلا به ام.اس است که اثرات منفی بسیاری بر زندگی آنها دارد. پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر شدت خستگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس پرداخت.
مواد و روش ها: طرح پژوهش آزمایشی با گروه کنترل و پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری کلیه زنان و مردان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بودند که در بهار 1396 با تشخیص مولتیپل اسکلروزیس به انجمن ام اس نیشابور مراجعه نمودند. نمونه شامل 47 نفر از بیماران بودند. روش نمونه گیری در دسترس و  سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (22 نفر( و گواه (25 نفر( جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه شدت خستگی بود. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس آمیخته استفاده شد. فرمول نمونه گیری بر اساس G-POWER، اندازه اثر و توان آماری آزمون بود.
یافته ها: نتایج آزمون تک متغیره در مورد اثر زمان حاکی از آن است که اثر زمان بر روی مؤلفۀ خستگی (001/0 P= و 82/59  (F= معنی‌دار است. در خصوص اثر تعاملی زمان و گروه نیز مشخص شد که اثر تعاملی زمان و گروه بر مؤلفۀ خستگی معنی‌دار است (001/0 P= و 58/35F= ).
استنتاج: نتایج حاصل نشان داد که ذهن آگاهی به صورت معناداری موجب بهبود خستگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شد. این یافته ها در پیگیری نیز پایدار بود.
 

واژه‌های کلیدی: ذهن آگاهی، خستگی، مولتیپل اسکلروزیس

متن کامل [PDF 216 kb]   (1422 دریافت)