دوره 30، شماره 11 - ( بهمن 1398 )
جلد 30 شماره 11 صفحات 923-912 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار، گروه علوم ورزش، دانشکده علوم انسانی، واحد ایلام، دانشگاه آزاد اسلامی، ایلام، ایران (نویسنده مسئول) ، htaheriedu@gmail.com
چکیده: (3095 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: مشخص شده است که عوامل نوروتروفیک و رشدی آثار مثبتی بر تکثیر عصبی دارند. بااینحال، یافتهها در مورد آثار تمرین ورزشی بر این عوامل به دنبال سکته مغزی محدود است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر 8 هفته تمرین استقامتی بر روی نوارگردان پس از القای سکته بر بیان ژنی عوامل رشد عصبی (NFG) و فیبروبلاستی (FGF) در رتهای نر ویستار اجرا شد.
مواد و روش کار: بیست و یک سَر رت صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (وزن 252-210 گرم) به طور تصادفی به سه گروه کنترل، سکته و سکته+ تمرین تقسیم شدند. گروه تمرین استقامتی طی هشت هفته به مدت 50- 20 دقیقه و با سرعت 30- 18 متر بر دقیقه در هر جلسه و پنج جلسه در هفته روی نوارگردان دویدند. برای القای سکته مغزی هر دو سرخرگ کاروتید مشترک (CCA) به مدت 45 دقیقه مسدود شد. چهل و هشت ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، رتها معدوم شده و بیان ژن NGF و FGF با استفاده از تکنیک Real Time-PCR در سطح هیپوکامپی رتها اندازهگیری شد.
یافتهها: نتایج نشان داد، سکته مغزی باعث کاهش معنادار میزان بیان ژن NGF (0001/0=p) و FGF (0001/0=p) هیپوکامپی رتها نسبت به گروه کنترل سالم گردید. بهعلاوه، تمرین استقامتی میزان بیان ژن NGF (001/0=p) و FGF (023/0=p) هیپوکامپی رتها را پس از القای سکته مغزی بهطور معناداری افزایش داد.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد، تمرین استقامتی از راه تنظیم افزایشی عوامل نوروتروفیک و آنژیوژنیک میتواند در برابر آسیبهای ناشی از ایسکمی- ریپرفیوژن اثر درمانی داشته باشد و اختلالات ناشی از سکته را کاهش دهد.
مواد و روش کار: بیست و یک سَر رت صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (وزن 252-210 گرم) به طور تصادفی به سه گروه کنترل، سکته و سکته+ تمرین تقسیم شدند. گروه تمرین استقامتی طی هشت هفته به مدت 50- 20 دقیقه و با سرعت 30- 18 متر بر دقیقه در هر جلسه و پنج جلسه در هفته روی نوارگردان دویدند. برای القای سکته مغزی هر دو سرخرگ کاروتید مشترک (CCA) به مدت 45 دقیقه مسدود شد. چهل و هشت ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، رتها معدوم شده و بیان ژن NGF و FGF با استفاده از تکنیک Real Time-PCR در سطح هیپوکامپی رتها اندازهگیری شد.
یافتهها: نتایج نشان داد، سکته مغزی باعث کاهش معنادار میزان بیان ژن NGF (0001/0=p) و FGF (0001/0=p) هیپوکامپی رتها نسبت به گروه کنترل سالم گردید. بهعلاوه، تمرین استقامتی میزان بیان ژن NGF (001/0=p) و FGF (023/0=p) هیپوکامپی رتها را پس از القای سکته مغزی بهطور معناداری افزایش داد.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد، تمرین استقامتی از راه تنظیم افزایشی عوامل نوروتروفیک و آنژیوژنیک میتواند در برابر آسیبهای ناشی از ایسکمی- ریپرفیوژن اثر درمانی داشته باشد و اختلالات ناشی از سکته را کاهش دهد.
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزشی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |