دانشجوی پزشکی عمومی، گروه ارتوپدی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران (نویسنده مسئول) ، shivehgouran@yahoo.com
چکیده: (2705 مشاهده)
پیشزمینه و هدف: ترومای عروقی وضعیت اورژانسی تهدیدکنندهی حیات اندام و سومین علت مرگومیر و آمپوتاسیون در سرتاسر جهان محسوب میشود که اکثراً به علت عدم شناخت صحیح و به موقع منجر به عوارض قابلتوجهی میشود. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی انواع آسیبهای ارتوپدی در بیماران ترومایی نیازمند به مداخلهی جراحی عروق میباشد
یافتهها: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی گذشتهنگر بود. جامعهی آماری این مطالعه کلیهی بیماران ترومایی نیازمند به مداخلهی جراحی عروق مراجعهکننده به بیمارستان امام خمینی ساری طی سالهای 95-1394 بود
بحث و نتیجهگیری: از 43 بیمار، 70/90 درصد بیماران مرد و 30/9 درصد زن بودند. میانگین سنی بیماران 27/11±37/36 سال بود. فراوانترین مکانیسم تروما تصادف توسط موتورسوار بود. بیشترین فراوانی درگیری، در اندام تحتانی سمت چپ بود و ازنظر محل آسیب عروقی بیشترین فراوانی (20/23 درصد) در ناحیهی عروق پوبلیتئال بود. ازنظر نوع آسیب ارتوپدی 86 درصد دچار شکستگی شده بودند و در 14 درصد نیز دررفتگی مشاهده شد. بر اساس محل شکستگی، فراوانترین مربوط به دیستال تیبیوفیبیولار با 23 درصد و سپس مفصل زانو با 14 درصد بود. از بین موارد شکستگی، فراوانترین نوع مربوط به شکستگی باز با 40/74 درصد و فراوانترین نوع دررفتگی نیز دررفتگی قدامی با 40/9 درصد بوده است.: فراوانترین عامل ایجاد ترومای عروقی تصادفات با وسایل نقلیه بوده است که ضرورت رعایت دقیقتر مقررات راهنمایی و رانندگی جهت کاهش آسیبها بایستی موردتوجه قرار داده شود. همچنین همراهی آسیبهای عروقی با شکستگیهای ارتوپدی بالاتر بوده و بیشتر در اندام تحتانی چپ و ناحیهی پوپلیتئال بوده است. تشخیص زودهنگام، انجام اقدامات احیای اولیه، انتقال بیمار به مرکز مناسب، اقدامات درمانی مدیکال و سرجیکال مناسب میتواند به میزان زیادی از موربیدیتی و مورتالیتی کاهش دهد.