دوره 30، شماره 7 - ( مهر 1398 )
جلد 30 شماره 7 صفحات 589-582 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار ژنتیک مولکولی، گروه علوم جانوری، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران (نویسنده مسئول)
چکیده: (3568 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی یکی از اختلالات روانی شایع دوران کودکی است که 3-7درصد از کودکان را در سراسر جهان درگیر می‌کند. هر دو عامل ژنتیکی و محیطی در بروز این اختلال سهیم می‌باشند. ازجمله ژن‌های دخیل در بروز اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی، ژن‌های مسیر دوپامینرژیک هستند. دوپامین مهم‌ترین انتقال‌دهنده عصبی است که نقش مهمی در تعدیل شناخت، خلق‌وخو و عملکرد حرکتی مغز دارد. یکی از ژن‌های مسیر دوپامینرژیک، ژن انتقال‌دهنده دوپامین DAT1 یا SLC6A3 است. DAT1 دارای چندشکلی‌های مختلفی است که از آن جمله می‌توان به چندشکلی rs27072 در ناحیه 3’UTR ژن اشاره کرد. هدف مطالعه حاضر، بررسی همراهی چندشکلی 3’UTR-rs27072 ژن DAT1 و استعداد ابتلا به اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی در میان کودکان منطقه شمال غرب ایران می‌باشد.
مواد و روش کار: این مطالعه مورد-شاهدی بر روی 196 کودک مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی و 140 کودک شاهد در دامنه سنی 6 تا 12 ساله صورت پذیرفت. استخراج DNA از نمونه‌های خونی کودکان انجام شد و سپس ژنوتیپ کودکان مبتلا و شاهد نسبت به چندشکلی 3’UTR-rs27072 با استفاده از روش PCR-RFLP بررسی گردید. تحلیل آماری داده‌ها نیز با استفاده از نرم‌افزار SPSS انجام شد.
یافته‌ها: فراوانی ژنوتیپ‌های GG، TT و GT چندشکلی rs27072 ژن DAT1 در گروه بیمار به ترتیب 112(73/57 درصد)، 8 (12/4 درصد) و 74 (14/38 درصد) و در گروه شاهد به ترتیب 74 (86/52 درصد)، 7 (5 درصد) و 59 (14/42 درصد) بود و بر طبق نتایج، تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های شاهد و بیمار مشاهده نشد (05/0<p).
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر بیانگر این است که بین چندشکلی rs27072 ژن DAT1 و اختلال نقص توجه/ بیش فعالی در کودکان شمال غرب ایران همراهی معنی‌داری وجود ندارد.
مواد و روش کار: این مطالعه مورد-شاهدی بر روی 196 کودک مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی و 140 کودک شاهد در دامنه سنی 6 تا 12 ساله صورت پذیرفت. استخراج DNA از نمونه‌های خونی کودکان انجام شد و سپس ژنوتیپ کودکان مبتلا و شاهد نسبت به چندشکلی 3’UTR-rs27072 با استفاده از روش PCR-RFLP بررسی گردید. تحلیل آماری داده‌ها نیز با استفاده از نرم‌افزار SPSS انجام شد.
یافته‌ها: فراوانی ژنوتیپ‌های GG، TT و GT چندشکلی rs27072 ژن DAT1 در گروه بیمار به ترتیب 112(73/57 درصد)، 8 (12/4 درصد) و 74 (14/38 درصد) و در گروه شاهد به ترتیب 74 (86/52 درصد)، 7 (5 درصد) و 59 (14/42 درصد) بود و بر طبق نتایج، تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های شاهد و بیمار مشاهده نشد (05/0<p).
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر بیانگر این است که بین چندشکلی rs27072 ژن DAT1 و اختلال نقص توجه/ بیش فعالی در کودکان شمال غرب ایران همراهی معنی‌داری وجود ندارد.
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
ژنتیک
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |