سابقه و هدف: بیماری مالتیپل اسکلروزیس، شایع­ترین علت ناتوانی ناشی از بیماری­های نورولوژیک و اغلب توام با نقائص شناختی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی توانبخشی‏ شناختی بر انعطاف‏پذیری شناختی ، استدلال انتزاعی، بازداری پاسخ و توجه انتخابی در بیماران ام‏اس انجام گردید.
ابزار و روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‏آزمون-پس‏آزمون و مرحله پیگیری با گروه کنترل است. در این پژوهش، 30 نفر از مراجعین انجمن بیماران ام‏اس به روش نمونه‏گیری هدفمند، انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه 15 نفری مداخله و کنترل تقسیم و سپس اعضای گروه مداخله به‏صورت فردی، به مدت 12 جلسه در برنامه توانبخشی شناختی، شرکت داده شدند. نمرات انعطاف‏پذیری شناختی و استدلال انتزاعی با آزمون‏ دسته‏بندی کارت‏های ویسکانسین، توجه انتخابی با آزمون استروپ و بازداری پاسخ با آزمون برو/نرو و با استفاده از روش‏های آماری توصیفی( میانگین و انحراف معیار) و استنباطی(آزمون تحلیل واریانس اندازه‏های مکرر) تحلیل شدند.
یافته ‏ها: یافته‏ها نشان دادند خطای درجاماندگی در تعامل گروه و زمان معنی‏دار بوده(05.0>sig) و مقایسه بین گروهی تعداد درست پاسخ ناهمخوان آزمون استروپ و تعداد طبقات آزمون ویسکانسین معنی‏دار شدند(05.0>sig). ولی در نمرات بازداری پاسخ دو گروه در پیش‏آزمون با پس‏آزمون و مرحله پیگیری، تفاوت معنی‎داری مشاهده نگردید. بدین‏ترتیب انعطاف‎پذیری شناختی، استدلال انتزاعی و توجه انتخابی در مراحل پس از آزمون و پیگیری نسبت به قبل از آزمون در دو گروه مداخله و کنترل، تفاوت آماری نشان دادند.
 نتیجه ‏گیری: براساس یافته‏های حاضر، توانبخشی شناختی احتمالا در بهبود انعطاف‏پذیری شناختی، استدلال انتزاعی و توجه انتخابی  موثر است.

 

واژه‌های کلیدی: مالتیپل اسکلروزیس، انعطاف‌پذیری شناختی، توجه انتخابی، بازداری پاسخ

متن کامل [PDF 371 kb]   (1884 دریافت)