دوره 16، شماره 4 - ( دى 1384 )                   جلد 16 شماره 4 صفحات 15-9 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print


چکیده:   (11843 مشاهده)
پیش زمینه و هدف: آلودگی های انگلی روده ای داروی انتشار جهانی و به عنوان مهمترین مشکل بهداشتی و اقتصادی، میلیون ها انسان در اغلب نقاط دنیا است. این آلودگی ها امروزه همچنان از مشکلات مهم بهداشتی کشورهای در حال توسعه می باشد. شناخت اپیدمیولوژیک و ارتباط آن با فاکتورهای محیطی و اجتماعی به منظور مبارزه با این عفونت ها از ضروریات هر جامعه می باشد. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی آلودگی های انگلی روده ای در بین دانش آموزان مدارس ابتدایی منطقه نازلوی شهرستان ارومیه در سال 1383 انجام شده است. مواد و روش: در این مطالعه توصیفی – تحلیلی 271 نمونه جهت بررسی در دو مرحله انتخاب شدند، بدین ترتیب که ابتدا 7 مدرسه از بین مدارس منطقه نازلو پرسشنامه پر گردید، همچنین دو ظرف مدفوع دو تا عدد چسب اسکاچ داده شد. آزمایش نمونه ها با روش های مستقیم، تغلیظ فرمل – اتر و جهت یافتن تخم اکسیور و تنیا ساژیناتا از چسب اسکاچ استفاده شد. از هر نفر دو نوبت در دو روز متوالی نمونه ی مدفو.ع و چسب اسکاچ به عمل آمد. از آزمون کای اسکویر برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها استفاده گردید . یافته ها: شیوع کلی آلودگی به تک یاخته های روده ای %29.5 که با حدود اطمینان %95 برابر%34.4) و (%23.6 می باشد. آلودگی به اکسیور (%28.4) که با حدود اطمینان %95 برابر%33.3) و (%22.6 می باشد. هیمنولپیس نانا یک مورد (%0.4)می باشد. آلودگی های تک یاخته ای به ترتیب آلودگی ژیاردیا لامبلیا ?? مورد (%10.3)، آنتامبا کلی ?? مورد (?? ?)، ژیاردیا و آنتامبا کلی ?? مورد (%6.3)، بلاستوسیستیس هومی نیس ? مورد (0.7%)، ژیاردیا و بلاستوسیستیس هومی نیس با هم در دو مورد (0.7%)، آنتامبا کلی و بلاستوسیستیس هومی نیس با هم یک مورد (%0.4) دیده شده است.بحث و نتیجه گیری: با توجه به اینکه ژیاردیا و اکسیور به عنوان انگل های روده ای بیماری زا سهم عمده ای در آلودگی های این منطقه دارند که از نظر اپیدمیولوژیکی منجر به افزایش فراوانی بیماری های انگلی می گردند.توصیه می شود با تنظیم برنامه های دقیق و منظم آگاهی های بهداشتی دانش آموزان، والدین و مربیان مدارس را افزایش داد تا در کاهش عفونت های انگلی منطقه گامی موثر برداشته شود.
     
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) | موضوع مقاله: عمومى

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.