دوره 28، شماره 8 - ( ماهنامه آبان 1396 )
جلد 28 شماره 8 صفحات 63-55 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه تبریز ، Sarahjavanmardi@yahoo.com
چکیده: (4906 مشاهده)
1824/5000
زمینه و هدف: چسبندگی و تشکیل باندهای فیبروتیک یکی از مهمترین عوارض بعد از جراحی در جراحی های لگن و شکم است. مطالعات عمده در جلوگیری از تشکیل چسبندگی مبتنی بر مواد آنتی اکسیدان و ضد التهاب است. عصاره سیلیمارین ، عصاره Silybum marianum حاوی ترکیباتی با فعالیت های آنتی اکسیدانی ، ضد التهابی و فیبرینولیتیک است که می تواند تشکیل چسبندگی را کاهش دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات سیلی مارین بر پیشگیری از چسبندگی صفاقی بعد از عمل در موش صحرایی بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه از 18 سر موش صحرایی نر 8 هفته ای نژاد Sprague-Dawley استفاده شد. تحت بیهوشی عمومی ، برش خط میانی بطن 2-3 سانتی متر به طور نامحسوس ساخته شد. برای القای چسبندگی از مدل سایش cecal استفاده شد. موشها به طور تصادفی به سه گروه سیلیمارین ، وسیله نقلیه و کنترل تقسیم شدند که هر یک شامل 6 سر موش بود. موشهای گروه سیلیمارین 50 میلی گرم بر کیلوگرم سیلیمارین دریافت کردند ، در حالی که در گروه شاهد 9/0٪ کلرید سدیم و گروه خودرو با حجم مساوی پلی اتیلن گلیکول ، داخل صفاقی یک بار در روز به مدت 5 روز تحت درمان قرار گرفتند. تمام حیوانات در روز 15 بعد از عمل قربانی شدند. چسبندگی ها به ترتیب 0 ، 1 ، 2 و 3 به دست آمد. نوارهای cecum و چسبنده برای ارزیابی بافت شناسی آماده شدند. برای ارزیابی درجه التهاب از یک سیستم امتیاز دهی نیمه کمی از مقیاس درجه بندی hitopathological استفاده شد.
یافته ها: در هیچ یک از حیوانات این سه گروه فتق برشی یا برآمدگی زخم مشاهده نشد. هر دو نمره چسبندگی ماکروسکوپی و درجه بندی هیستوپاتولوژیک در مقایسه با گروه کنترل نمرات چسبندگی قابل توجهی در گروه سیلیمارین نشان داد. (p <0.05)
نتیجه گیری: براساس یافته ها ، نتیجه گیری شد که سیلی مارین در جلوگیری از چسبندگی صفاقی بعد از عمل در موش صحرایی مؤثر است.
مواد و روش ها: در این مطالعه از 18 سر موش صحرایی نر 8 هفته ای نژاد Sprague-Dawley استفاده شد. تحت بیهوشی عمومی ، برش خط میانی بطن 2-3 سانتی متر به طور نامحسوس ساخته شد. برای القای چسبندگی از مدل سایش cecal استفاده شد. موشها به طور تصادفی به سه گروه سیلیمارین ، وسیله نقلیه و کنترل تقسیم شدند که هر یک شامل 6 سر موش بود. موشهای گروه سیلیمارین 50 میلی گرم بر کیلوگرم سیلیمارین دریافت کردند ، در حالی که در گروه شاهد 9/0٪ کلرید سدیم و گروه خودرو با حجم مساوی پلی اتیلن گلیکول ، داخل صفاقی یک بار در روز به مدت 5 روز تحت درمان قرار گرفتند. تمام حیوانات در روز 15 بعد از عمل قربانی شدند. چسبندگی ها به ترتیب 0 ، 1 ، 2 و 3 به دست آمد. نوارهای cecum و چسبنده برای ارزیابی بافت شناسی آماده شدند. برای ارزیابی درجه التهاب از یک سیستم امتیاز دهی نیمه کمی از مقیاس درجه بندی hitopathological استفاده شد.
یافته ها: در هیچ یک از حیوانات این سه گروه فتق برشی یا برآمدگی زخم مشاهده نشد. هر دو نمره چسبندگی ماکروسکوپی و درجه بندی هیستوپاتولوژیک در مقایسه با گروه کنترل نمرات چسبندگی قابل توجهی در گروه سیلیمارین نشان داد. (p <0.05)
نتیجه گیری: براساس یافته ها ، نتیجه گیری شد که سیلی مارین در جلوگیری از چسبندگی صفاقی بعد از عمل در موش صحرایی مؤثر است.
نوع مطالعه: کارآزمایی بالینی |
موضوع مقاله:
جراحی عمومی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |