دوره 29، شماره 2 - ( ماهنامه اردیبهشت 1397 )
جلد 29 شماره 2 صفحات 124-119 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران
چکیده: (4460 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: تشدید حاد بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) Chronic Obstructive Pulmonary Disease به بدتر شدن وضعیت پایدار بیمار و تغییرات روزانه‌ی شرایط بیمار گفته می‌شود و با بدتر شدن تنگی نفس، سرفه، افزایش خلط و چرکی شدن خلط مشخص می‌گردد. مطالعه حاضر یک مطالعه همگروهی بوده که باهدف بررسی ارتباط بین سطح سرمی اسیداوریک بر پیامد بیماران با تشدید حاد بیماری انسدادی مزمن ریه که در بخش ریه بیمارستان امام خمینی ارومیه بستری می‌شوند انجام گرفته است.
مواد و روش کار: تعداد 79 نفر با بیماری انسدادی مزمن ریه با دامنه سنی 92_38 سال وارد مطالعه شدند. (n=51)6.64 درصد از بیماران مرد و (28=n) 4.35 درصد از بیماران زن بودند. از نمونه خون صبحگاهی بیماران سطح اسیداوریک اندازه‌گیری شده و در طی بستری، بیماران ازنظر سطح سرمی اسیداوریک با پیامدهای موردبررسی شامل بهبودی و ترخیص، اتصال به ونتیلاتور، انتقال به ICU و مرگ مورد ارزیابی قرار گرفته و ارتباط سطح سرمی اسید اوریک با تغییر در مقدار FEV1 نیز بررسی شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها نشان داد که میانگین سنی بیماران در این مطالعه 06.15±94.62 سال و متوسط اسید اوریک و FEV1 در بیماران به‌ترتیب 50.2±16.5 mg/dl و 19.0±74.0 لیتر بود. تفاوت معنی‌داری بین سطح سرمی اسید اوریک در بیمارانی که بهبود یافته و ترخیص شده‌اند (بیماران بدون رخداد نامطلوب) و بیمارانی که حداقل یکی از موارد (نیاز به وینتیلاتور، نیاز به ICU و یا مرگ) را داشته‌اند، مشاهده نشد. بین شدت بیماری (سطح FEV1) و سطح سرمی اسید اوریک نیز ارتباط آماری معنی‌داری مشاهده نگردید.
بحث و نتیجه‌گیری: سطح سرمی اسید اوریک، هیچ‌گونه ارزش پیشگویی‌کننده‌ای در مورد پیش‌بینی پیامد بیماران بستری‌شده با تشدید حاد بیماری انسدادی مزمن ریه ندارد. همچنین سطح سرمی اسید اوریک مارکر مطمئنی برای تعیین شدت بیماری انسدادی مزمن ریه نمی‌باشد.
مواد و روش کار: تعداد 79 نفر با بیماری انسدادی مزمن ریه با دامنه سنی 92_38 سال وارد مطالعه شدند. (n=51)6.64 درصد از بیماران مرد و (28=n) 4.35 درصد از بیماران زن بودند. از نمونه خون صبحگاهی بیماران سطح اسیداوریک اندازه‌گیری شده و در طی بستری، بیماران ازنظر سطح سرمی اسیداوریک با پیامدهای موردبررسی شامل بهبودی و ترخیص، اتصال به ونتیلاتور، انتقال به ICU و مرگ مورد ارزیابی قرار گرفته و ارتباط سطح سرمی اسید اوریک با تغییر در مقدار FEV1 نیز بررسی شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها نشان داد که میانگین سنی بیماران در این مطالعه 06.15±94.62 سال و متوسط اسید اوریک و FEV1 در بیماران به‌ترتیب 50.2±16.5 mg/dl و 19.0±74.0 لیتر بود. تفاوت معنی‌داری بین سطح سرمی اسید اوریک در بیمارانی که بهبود یافته و ترخیص شده‌اند (بیماران بدون رخداد نامطلوب) و بیمارانی که حداقل یکی از موارد (نیاز به وینتیلاتور، نیاز به ICU و یا مرگ) را داشته‌اند، مشاهده نشد. بین شدت بیماری (سطح FEV1) و سطح سرمی اسید اوریک نیز ارتباط آماری معنی‌داری مشاهده نگردید.
بحث و نتیجه‌گیری: سطح سرمی اسید اوریک، هیچ‌گونه ارزش پیشگویی‌کننده‌ای در مورد پیش‌بینی پیامد بیماران بستری‌شده با تشدید حاد بیماری انسدادی مزمن ریه ندارد. همچنین سطح سرمی اسید اوریک مارکر مطمئنی برای تعیین شدت بیماری انسدادی مزمن ریه نمی‌باشد.
واژه‌های کلیدی: پیامد بیماری، سطح اسیداوریک سرم
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
ریه
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |