دوره 31، شماره 3 - ( خرداد 1399 )                   جلد 31 شماره 3 صفحات 198-188 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


کارشناسی ارشد ایمنی شناسی دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران (نویسنده مسئول) ، alirezafarshchi67@yahoo.com
چکیده:   (4202 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده است که مشتق‌های پیریمیدینی داری خواص ضد سرطانی می‌باشند. در این کار تحقیقاتی ارزیابی اثرات سایتو توکسیک یکی از مشتقات پیریمیدینی بنام مشتق 2-کلروپیریمیدین، بر روی سرطان خون انسانی K562 و همچنین سلول‌های نرمال تک هسته ایی خون محیطی (PBMC) به‌عنوان کنترل انجام گرفت.
مواد و روش کار: تعداد 106×1 سلول k562 و PBMCS در 100 میکرولیتر به همراه غلظت‌های سریالی لگاریتمی (µg 200- 5625/1) از مشتق مورد آزمایش درون هریک از چاهک‌ها در زمان‌های (24، 48، 72) انکوبه شدند. پس از اتمام زمان انکوباسیون درصد زنده‌مانی سلولی به‌وسیله روش MTT سنجش شد، پس از تعیین IC50 درصد آپوپتوز و نکروز به روش PI/AO سنجیده شد.
یافته‌ها: اطلاعات نشان می‌دهد که این ترکیب رفتاری سایتوتوکسیک را دارا می‌باشد به‌نحوی‌که میزان زنده‌مانی در تست MTT کاهش پیدا کرد و درصد آپوپتوز افزایش یافت که خوشبختانه مقدار IC50 این ترکیب بر روی K562 نسبت به PBMCS پایین‌تر می‌باشد.
بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده استفاده از این ترکیب می‌تواند برای مقابله با سرطان رده سلول انسانی K562 بدون اثرات سیتوتوکسیک بر روی PBMC مفید واقع شود.
 
واژه‌های کلیدی: K562، PBMC، کلروپیریمیدین، MTT، PI/AO، آپوپتوز، IC50
متن کامل [PDF 2498 kb]   (1210 دریافت)    
نوع مطالعه: کارآزمایی بالینی | موضوع مقاله: پاتولوژی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.