پیش‌زمینه و هدف: هدف از این تحقیق آینده‌نگر بررسی شیوع و توزیع هیپودونشیا در سیستم دندانی دائمی نمونه‌ای از جمعیت آذربایجان ایران، مراجعه‌کننده به بخش خصوصی و دولتی در سال 1393 جهت درمان‌های دندانپزشکی و ارتودنسی و بررسی رابطه هیپودونشیا با انواع مال اکلوژن‌های کلاس I، II و III بود.

مواد و روش‌ها: از رادیوگرافی پانورامیک به همراه معاینه بالینی 2480 بیمار 934 مذکر (37.6 درصد) و 1596 مؤنث (62.4 درصد) بین سنین 20-10 سال استفاده شد و بیماران بر اساس نیمرخ، میزان اورجت و رابطه مولری به سه گروه مال اکلوژنی کلاس I، II و III تقسیم‌بندی شدند.

نتایج: شیوع هیپودونشیا در جهت موردمطالعه 5.4 درصد (2/5 درصد برای پسران و 5.3 درصد برای دختران) و میانگین تعداد دندان‌های غایب برای هر فرد 02/2 (06/2 برای دختران و 96/1 برای پسران) بود. شایع‌ترین دندان‌های غایب به‌ترتیب ثنایای جانبی ماگزیلا (36.6 درصد)، پرمولرهای دوم مندیبل (25 درصد)، ثنایای مرکزی مندیبل (14.3 درصد) و پرمولرهای دوم ماگزیلا (11.8 درصد) بود. شیوع هیپودونشیا در گروه مال اکلوژن کلاس I بیشتر از سایر گروه‌ها بود.

نتیجه‌گیری: شیوع هیپودونشیا در دختران کمی بیش از پسران و در گروه کلاس I بیش از گروه‌های کلاس II و III بود که البته این اختلاف معنی‌دار نبود (p>0.05). شانس غیبت هم‌زمان و متقارن در گروه مال اکلوژنی کلاس I بیش از سایر گروه‌ها بود و این اختلاف معنی‌دار بود. (p=0)