پیش‌زمینه و هدف: هدف از این پژوهش مقایسه بین اثرات 12 هفته تمرینات مقاومتی و استقامتی بر ANP، اندوتلین-1، آپلین و فشارخون در مردان میان‌سال با فشارخون بالا بود.

مواد و روش­ها: در این پژوهش 28 مرد میان‌سال (با میانگین سنی 4/2±3/39 سال و 7/1±6/28 BMI=) دارای فشارخون بالا و داوطلب به‌صورت تصادفی به دو گروه ١4 نفره مقاومتی و استقامتی تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل اجرای تمرینات استقامتی با شدت و مدت فزاینده و تمرینات مقاومتی با شدت 80 درصد از یک تکرار بیشینه بود که سه جلسه در هفته و به مدت 12 هفته اجرا گردید. نمونه­های خونی ناشتا قبل از شروع پروتکل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی اندازه­گیری شد. برای تعیین تفاوت­های درون‌گروهی از آزمون t همبسته و جهت تعیین تفاوت­های بین گروهی از آزمون t مستقل استفاده شد.

یافته­ها: در هر دو گروه استقامتی و مقاومتی در پس‌آزمون افزایش معناداری در ANP و آپلین و همچنین کاهش معناداری در اندوتلین -1 و فشارخون سیستولی و دیاستولی نسبت به پیش‌آزمون مشاهده شد. علاوه بر این، نتایج حاصل از مقایسه بین گروهی نشان داد که در پس‌آزمون در شاخص­های اندوتلین -1، ANP و فشارخون سیستولی اختلاف معناداری به نفع گروه استقامتی وجود دارد.

نتیجه­گیری: اگرچه اجرای 12 هفته تمرینات استقامتی و مقاومتی باعث بهبود هورمون­های آپلین، اندوتلین -1، ANP، فشارخون سیستولی و دیاستولی در مردان با فشارخون بالا شد اما میزان اثرگذاری تمرینات استقامتی بر شاخص­های اندوتلین -1، ANP و فشارخون سیستولی به‌طور محسوسی بهتر بود.