چکیده

پیش‌زمینه وهدف:این مطالعه باهدف تعیین ارتباط بین شدت درگیری عروق کرونر با میزان HbA₁C در بیماران دیابتیمراجعه‌کننده جهت آنژیوگرافی به بیمارستان طالقانی شهرستان ارومیه انجام گرفت.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی-همبستگی، 188 بیمار دیابتی کاندید انجام آنژیوگرافی با روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف یا قضاوتی و دارایملاک‌های ورود به پژوهش وارد مطالعه شدند. جامعه هدف بیماران دیابتیمراجعه‌کننده جهت آنژیوگرافی به بیمارستان طالقانی شهرستان ارومیه بودند. میزان HbA₁C افراد مذکور را در سه‌طبقهکم‌تر از 7 درصد، بین 7 تا 9 درصد و بالاتر از 9 درصد قراردادیم. پس از انجام آنژیوگرافی افراد را در یکی از 4 طبقه عدم گرفتاری عروق کرونر، گرفتارییک رگ، گرفتاری دو رگ و گرفتاری سه رگ قراردادیم و با استفاده از نرم‌افزارSPSS 16داده‌هایجمع‌آوری‌شدهتجزیه‌و‌تحلیل شد.

یافته‌ها: در این مطالعه 188 بیمار دیابتی که تحت آنژیوگرافی قرار گرفتند موردمطالعه قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران 66/9± 63/58 سال می‌باشد، 86 نفر (7/45درصد) از بیماران مذکر و 102 نفر (3/54درصد) مؤنث بودند. رابطه آماریمعنی‌داری بین میزان HbA₁C و شدت درگیری عروق کرونر وجود داشت (P=0/002)، همچنین رابطه آماریمعنی‌داری بین وجود درگیری عروق کرونر و سابقه فامیلی وجود داشت (P=0/003). در این مطالعه به‌منظور عدم تداخل جنسیت در تحلیل رابطه سیگاری بودن و شدت درگیری عروق کرونر تحلیل بر روی مردان و زنان مستقلاً انجام گردید ولی نتایج معنی‌داری مشاهده نگردید (P=0/160 برای مردان و P=0/281 زنان).

بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه نتایج به‌دست‌آمده از مطالعات مختلف ارتباط معنی‌داری با افزایش میزان HbA₁C و شدت درگیری عروق کرونر را نشان می‌دهد و در مطالعه ما نیز این ارتباط به‌وضوح دیده شده است، درنتیجه با تعیین میزان HbA₁C در بیماران دیابتی، شدت درگیری عروق کرونر بیماران تخمین زده می‌شود.