چکیده

پیش‌زمینه و هدف: گونه‌های مختلف لیشمانیا می‌تواند سبب عفونت انسان شود و علائم بالینی مختلفی را ایجاد کند. ازآنجاکه درمان‌های حاضر چندان رضایت‌بخش نبوده و واکسنی هم وجود ندارد نیاز فوری برای شناسایی داروهای مؤثر بر عامل بیماری وجود دارد. در مطالعه حاضر تأثیر جریان مستقیم همراه با نانوذرات سلنیوم و نقره در کشندگی لیشمانیا ماژور در مدل حیوانی بررسی شده است.

مواد و روش کار: در این مطالعه تجربی، 24 سر موش بالب سی در چهار گروه تقسیم و با انگل لیشمانیا ماژور به‌صورت تجربی آلوده شدند. سپس نانوذرات نقره با غلظت 250mg/kg و نانوذرات سلنیوم با غلظت mg/kg 125 در شرایط درون تنی به‌صورت داخل زخم تزریق و هم‌زمان 5/0 میلی‌آمپر جریان الکتریسیته مستقیم به زخم القا شد. پس از 5 هفته درمان، تغییرات اندازه زخم و وزن موش‌ها اندازه‌گیری شد.

یافته‌ها: در گروه تحت درمان با جریان الکتریسیته و نانوذره نقره ضایعه کوچک‌تری نسبت به گروه تحت درمان با جریان الکتریسیته و نانوذره سلنیوم مشاهده شد (P<0.05). گرچه هر دو گروه نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی‌داری داشتند ولی با گروه کنترل تحت درمان با گلوکانتیم نیز اختلاف داشتند (P<0.05).

بحث و نتیجه‌گیری: اگرچه استفاده از نانوذره سلنیوم و نقره توأم با جریان مستقیم الکتریسیته در موش ضایعه پوستی را محدود کرده است ولی سبب بهبودی کامل زخم نگردید.