دوره 26، شماره 9 - ( ماهنامه آذر 1394 )                   جلد 26 شماره 9 صفحات 784-775 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشیار اپیدمیولوژی، گروه بهداشت عمومی، دانشکده علوم پزشکی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران ، salari@iaut.ac.ir, salarilak@yahoo.com
چکیده:   (7853 مشاهده)

تاریخ دریافت 28/05/1394 تاریخ پذیرش 30/07/1394

چکیده

پیش‌زمینه و هدف: به نظر می­رسد که رانندگان حرفه‌ای با توجه به شرایط کاری خود بیشتر در معرض اجزای تشکیل‌دهنده سندرم متابولیک و عوارض آن هستند، که علاوه بر آسیب به شخص راننده به علت نقش و مسئولیت این افراد، سلامتی دیگر افراد نیز می­تواند در معرض خطر قرار گیرد. در منابع اطلاعات علمی استرس شغلی، عدم فعالیت فیزیکی، ساعات کاری طولانی، رژیم غذایی نامناسب ازجمله موارد عمده ایجاد خطرات سلامتی در رانندگان اعلام شده است. مطالعه حاضر باهدف تعیین شیوع سندرم متابولیک در رانندگان حرفه‌ای استان آذربایجان غربی انجام گرفت.

مواد و روش کار: داده‌های مطالعه از پرونده‌های ارزیابی سلامت رانندگان حرفه‌ای برون‌جاده‌ای استان آذربایجان غربی در سال‌های 1389 تا 1391 استخراج شد. سندرم متابولیک با استفاده از تعریف سال 2005 بنیاد بین‌المللی دیابت در رانندگان ارزیابی گردید.

یافته‌ها: میانگین سنی نمونه جمعیت موردمطالعه 71/9±62/38 سال بود شیوع سندرم متابولیک 7/33 درصد با فاصله اطمینان (6/34-7/32:CI95درصد) بود. از بین اجزای تشکیل‌دهنده سندرم متابولیک دور شکم مساوی و بیشتر 94 سانتی­متر با شیوع 3/52 درصد و فاصله اطمینان (3/53-4/51:CI95درصد) بالاترین و فشارخون سیستولیک بالا با شیوع 32 درصد و فاصله اطمینان (33-1/31:CI95درصد) کم‌ترین شیوع را در بین رانندگان داشت.. بین متغیرهای مستقل سن، نمایه توده بدنی و سابقه رانندگی با سندرم متابولیک ارتباط معنی‌دار مشاهده شد.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه شیوع سندرم متابولیک در بین رانندگان حرفه‌ای استان آذربایجان غربی بالا بود و به‌عنوان مشکل مهم سلامتی در این گروه محسوب می‌گردد. توصیه می‌شود نسبت به انجام اقدامات پیشگیری، درمانی و نوتوانی نسبت به حفظ و ارتقاء سلامتی این گروه اقدام گردد.

متن کامل [PDF 531 kb]   (1737 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) | موضوع مقاله: اپیدمیولوژی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.