پیش زمینه و هدف: سرطان سینه دومین سرطان شایع در جهان می‌باشد. این بیماری و درمان‌های مربوط به آن بر سطح عملکردهای کیفیت زندگی تأثیرگذار است. درمان‌های روان‌شناختی می‌تواند بر کیفیت زندگی این بیماران مؤثر باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روش افشای هیجانی به شیوه گفتاری/ نوشتاری بر بهبود کیفیت زندگی زنان مبتلابه سرطان سینه تبریز بود.

مواد و روش کار: در این پژوهش با بهره‌گیری از طرح نیمه آزمایشی، نمونه‌ای شامل 30 نفر از زنان مبتلابه سرطان سینه، عضو در انجمن حمایت از بیماران سرطان سینه آذربایجان شرقی، انتخاب و پس از جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایشی و گروه کنترل موردمطالعه قرار گرفتند (در هر گروه 15 نفر). ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسشنامه‌های کیفیت زندگی EORTCQLQ_C30.V.3 تواما" با پرسشنامه BR23.V.3 متعلق به سازمان اروپایی تحقیقات درمان سرطان، بود. در فرایند اجرا، گروه افشای هیجانی به مدت چهار جلسه به افشاء خاطرات ناخوشایند مرتبط با بیماری پرداختند و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای را دریافت نکردند.

یافته‌ها: نتایج به‌وسیله نرم‌افزار SPSS و با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج حاصل از روش تحلیل کوواریانس نشان داد که روش افشای هیجانی در مؤلفه‌های عملکرد جسمانی، شناختی، اجتماعی، عاطفی، کیفیت عمومی و علائم بیماری، باعث بهبود کیفیت زندگی زنان مبتلابه سرطان سینه شده است ولی بر مؤلفه‌های عملکرد جنسی و ایفای نقش، تأثیری نداشته است.

نتیجه‌گیری: می‌توان از روش افشای هیجانی به‌عنوان یک روش مؤثر در بهبود کیفیت زندگی این دسته از بیماران در مراکز آنکولوژی و به‌عنوان درمان‌های تکمیلی در کنار درمان‌های پزشکی سود جست.