پیشزمینه و هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی نوروفیدبک بر کاهش فراوانی حملات صرعی در بیماران مبتلا به صرع لوب تامپورال چپ و مقاوم به درمان شهر اصفهان انجام شد.
مواد و روشها: نمونهاین پژوهش دو نفر از بیماران مبتلا به صرع لوب تامپورال چپ و مقاوم به درمان بود که بهصورت نمونهگیری هدفمند از بین کلیه بیماران مصروعی که به مرکز صرع مسیح اصفهان مراجعه کردند و بر اساس ملاکهای ورود به پژوهش ازجمله مصرف دو یا بیشتر از دو داروی اصلی و عدمتغییر نوع و دوز داروها به مدت حداقل 6 ماه، واجد شرایط ورود به مداخله بودند، انتخاب شدند. در این پژوهش از روش پژوهشی مورد منفرد با طرح MBD یا طرح خط پایه چندگانه استفاده شد، آزمودنیها پس از موقعیت خط پایه، بهصورت پلکانی به طرح پژوهشی وارد شدند و طی 30 جلسه مداخله انفرادی، آموزش نوروفیدبک دریافت کردند و دو هفته پس از پایان مداخله، طی سه هفته پیدرپی تحت آزمون پیگیری قرار گرفتند.
یافتهها: یافتهها نشان داد که مطابق با تحلیل دیداری نمودار دادهها، مداخله نوروفیدبک در مورد هر دو آزمودنی اثربخش بوده است (با PND 100 درصد برای آزمودنی اول و 60 درصد برای آزمودنی دوم) و این کاهش بعد از دو هفته از پایان مداخله پایدار ماند.
بحث و نتیجهگیری: نتایج حاکی از اثربخشی نوروفیدبک در کاهش فراوانی حملات صرعی در بیماران مبتلا به صرع لوب تامپورال چپ و مقاوم به درمان بود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |