پیش‌زمینه و هدف: بعد از اولین شناسایی انتروکوک‌های مقاوم به ونکومایسین (Vancomycin Resistant Enterococci:VRE) در اواسط دهه 80 میلادی ایزوله‌های VRE به‌سرعت در سطح جهان شیوع یافته و یکی از مشکلات جدی در بیمارستان‌ها بخصوص در میان بیماران بستری شدند. از میان گونه‌های مختلف انتروکوک‌ها، انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فسیوم از علل مهم و مهلک بیماری‌های عفونی محسوب می‌شوند. ژن‌های vanA/B/C عامل مقاومت به ونکومایسین در انتروکوک‌ها هستند. هدف این تحقیق شناسایی ژن‌های vanA/B/C در ایزوله‌های جداشده از بیماران بستری در برخی از بیمارستان‌های تبریز بود.

مواد و روش‌ها: درمجموع 120 ایزوله غیرتکراری انتروکوک، از بعضی از بیمارستان‌های‌ تبریز جمع‌آوری گردیدند. ایزوله‌ها از نمونه‌های سواب رکتال و سایر نمونه‌های بیماران بستری جداشده و با آزمون‌های استاندارد میکروب‌شناسی تعیین گونه شدند. تعیین MIC ونکومایسین با روش ماکرودایلوشن براث، انجام شد. برای تشخیص ژن‌های vanA/B/C از Multiplex PCR با کاربردن سه سری پرایمر انجام گردید.

یافته‌ها: از تعداد 120 ایزوله، تعداد 105 ایزوله به‌عنوان انتروکوکوس فکالیس و تعداد 15 ایزوله به‌عنوان انتروکوکوس فسیوم شناسایی شدند از تعداد 120 ایزوله تعداد در تعداد 22 ایزوله (18.3%) به‌عنوان ایزوله‌های VRE شناسایی گردیدند. این ایزوله‌ها، تعداد 6 ایزوله از نمونه مدفوعی و 16 ایزوله از ادرار جدا شده بودند. با روش PCR، ژنوتیپ vanA در 10 انتروکوکوس فسیوم و در 2 انتروکوکوس فکالیس شناسایی شد. همچنین vanB در 5 انتروکوکوس فسیوم و در 5 انتروکوکوس فکالیس تشخیص داده شد. ژنوتیپ vanC در هیچ‌کدام از ایزوله‌ها شناسایی نشد.

نتیجه‌گیری: مشابه نتایج ما، مطالعات انجام‌شده منطقه‌ای، کشوری و بین‌المللی نشان می‌دهد که ایزوله‌های VRE از نمونه‌های بیماران و از فلور طبیعی آن‌ها جدا می‌شوند. از طرف دیگر ژنوتیپ vanA شایع‌تر از vanB می‌باشد. تشخیص ایزوله‌های VRE در بیماران و افراد کلونیزه شده برای جلوگیری از گسترش این ایزوله‌ها اساسی می‌باشد.