پیش‌زمینه و هدف: پارکینسونیسم در تمام نژادها رخ می‌دهد. شیوع آن در ایالات‌متحده و اروپای غربی 2-1 نفر در هر 1000 نفر هست. حدود یک‌سوم بیماران مشکلات شناختی عمده دارند که اغلب پس از چهار سال دو برابر می‌شود و دمانس در 80درصد بیماران مبتلا به پارکینسون در مراحل پایانی بیماری دیده می‌شود. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط یافته‌های VEP و SSEP باوجود دمانس در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون بود.

مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مورد شاهدی که در دپارتمان بیماری‌های اعصاب دانشگاه علوم پزشکی تبریز بر روی بیماران مبتلا به پارکینسون انجام دادیم، ارتباط یافته‌های VEP و SSEP باوجود دمانس در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون موردبررسی قرار دادیم.

ِیافته‌ها و نتیجه‌گیری: VEP AMP سمت راست در 12 نفر از بیماران غیرطبیعی و VEP AMP سمت چپ در 13 نفر از بیماران غیرطبیعی بود.

رابطه خطی معنی‌داری بین امتیاز MMSE بیماران با میزان VEP P100 سمت راست و چپ میزان VEP AMP سمت راست و چپ، میزان Ssep P40 سمت راست، میزان Ssep AMP  سمت راست وجود نداشت ولی رابطه خطی معنی‌دار معکوسی بین امتیاز MMSE بیماران با میزان Ssep P40 سمت چپ و میزان Ssep AMP  سمت چپ بیماران موردمطالعه وجود داشت.

میانگین VEP P100 سمت راست در بیماران موردمطالعه 18/24 ± 104 و میانگین VEP P100 سمت چپ در بیماران موردمطالعه 60/24 ± 94/104 بود و همچنین VEP P100 سمت راست و چپ بیماران در 24 نفر (40درصد) از بیماران غیرطبیعی بود.

تفاوت معنی‌داری بین میانگین P100 Latency بیماران با و بدون اختلال وجود نداشت. تفاوت معنی‌داری بین آمپلی تود Ssep بیماران مبتلا به پارکینسون با و بدون اختلال عملکردی وجود نداشت.