پیش زمینه و هدف: سکته مغزی سندرمی است که با شروع اختلال نورولوژیک به مدت حداقل 24 ساعت مشخص می‌گردد. مشکلات خلقی و به خصوص افسردگی از شایع‌ترین بیماری‌هایی است که در افراد دچار سکته مغزی بروز می‌کند. هدف اصلی این مطالعه عبارت است از بررسی تأثیر سرترالین در این بیماران در کاهش میزان ناتوانی جسمی و روانی ناشی از بیماری..

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی راندوم شده با 67 بیمار دچار سکته مغزی به مدت پیگیری نه ماه طولی با بررسی‌های هر سه ماه یک‌بار در بیمارستان رازی تبریز می‌باشد که از پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه کیفیت زندگی ناتینگهام و افسردگی بک جهت سنجش متغیرهای مطالعه استفاده شد و داده‌ها با آماره‌های t- Test، Mann withny، آزمون ضریب همبستگی پیرسون در SPSS 19 تحلیل شدند.

یافته‌ها: نتایج به دست آمده نشان داد که با مصرف سرترالین میزان افسردگی در گروه مداخله کاهش یافته و کیفیت زندگی در این افراد افزایش یافته است و مصرف سرترالین در طول 9 ماه از عود افسردگی پیشگیری نموده است. داده‌ها نشان دادند که همکاری در ویزیت مراجعات بعدی، همکاری در توان‌بخشی و بروز سکته مجدد در مورد دو گروه معنی‌دار نبوده و بین مصرف سرترالین و افزایش کیفیت زندگی همبستگی مثبت وجود دارد.

بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که استفاده از سرترالین در بیماران دچار سکته مغزی علاوه بر تأثیر مستقیم در کاهش بروز و شدت افسردگی در بهبود کیفیت زندگی این بیماران نیز مؤثر است.