دوره 24، شماره 12 - ( ماهنامه اسفند 1392 )                   جلد 24 شماره 12 صفحات 1039-1036 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشگاه علوم پزشکی ارومیه,بیمارستان امام خمینی,ارومیه,ایران ، nasimlisbon22a@gmail.com
چکیده:   (44729 مشاهده)

پیش زمینه و هدف: توده‌های مدیاستن تمام سنین را درگیر می‌کنند ولی شیوع آن‌ها بر اساس سن متفاوت می‌باشد.نتایج مطالعات نشان می‌دهد که شیوع توده‌های بدخیم افزایش یافته است.هدف از انجام این مطالعه بررسی فراوانی توده‌های مدیاستن بر اساس محل درگیری و یافته‌های پاتولوژیک و سن آن‌ها بود.

مواد و روش کار: این مطالعه گذشته‌نگر و توصیفی با مطالعه گزارشات پاتولوژی 87 بیماری که به دلیل توده مدیاستن در بیمارستان امام خمینی ارومیه تحت جراحی قرار گرفته بودند انجام شد.

یافته‌ها: 53 نفر از بیماران مورد مطالعه از جنس مذکر و34 نفر از جنس مؤنث بودند. توزیع فراوانی محل درگیری تومورها به‌ترتیب 52مورد (8/59درصد) در ناحیه مدیاستن قدامی، 13مورد (9/14درصد) بیشتر از یک محل درگیری، 11 مورد (6/12درصد) ناحیه مدیاستن خلفی، 7 مورد (8درصد) ناحیه مدیاستن فوقانی و 4 مورد (6/4درصد) در ناحیه مدیاستن میانی بود. به‌ترتیب فراوانی انواع پاتولوژی تومورال عبارت بودند از لنفوما 30 (5/34درصد)، تیموما 8(2/9درصد)، جرم سل تومورها 6(9/6درصد)و 2(3/2درصد) تومور نورواندوکرین. در 29(3/33درصد) مورد پاتولوژی غیرتومورال داشتند. اختلاف نوع تومور در زنان و مردان از نظر آماری معنی‌دار بود در مردان تومور نورواندوکرین و در زنان تومور ژرم سل گزارش نشد.

تومورهای مدیاستن قدامی (47 مورد)به‌ترتیب فراوانی عبارت بودند از لمفوم (24 مورد)و تیموم (7 مورد) و 5 مورد تومورهای ژرم سل و 11 مورد سایر موارد (موارد خوش‌خیم، سرطان‌های متاستاتیک و یا با منشأ ریوی) بودند. تومورهای مدیاستن میانی (4 مورد) عبارت بودند از لمفوم (1 مورد) و 3 مورد سایر موارد بودند. تومورهای مدیاستن خلفی (9 مورد) عبارت بودند از تومورهای نورواندوکرین (2 مورد) و 7 مورد سایر پاتولوژی‌ها را داشتند.

تومورهای مدیاستن فوقانی (5 مورد) عبارت بودند از لمفوم (1 مورد) و 4 مورد سایر پاتولوژی‌ها را داشتند.

 

واژه‌های کلیدی: توده، مدیاستن، جنس، فراوانی
متن کامل [PDF 96 kb]   (5774 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) | موضوع مقاله: آناتومی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.