پیش زمینه و هدف: سندرم نفروتیک یکی از بیماری‌های قابل توجه دوران کودکی می‌باشد. گرچه مکانیسم پاتوفیزیولوژی آن روشن نیست. اکثر بیماران سیر بالینی خوش‌خیم داشته و به خوبی به استروئیدها پاسخ می‌دهند.

در این مطالعه به طور گذشته نگر سیما و سیر بالینی 104 کودک مبتلا به سندرم نفروتیک ایدیوپاتیک از سال 1380 تا 1390بررسی شد.

روش بررسی: داده‌های موجود در پرونده پزشکی 104 کودک مبتلا به سندرم نفروتیک ایدیوپاتیک شامل سن شروع بیماری -جنس -پاسخ به استرویید- نتایج بیوپسی کلیه-شیوع نارسایی مزمن کلیه و داروهای مکمل جمع‌آوری شدند. بیماران حداقل شش ماه تحت پیگیری قرار داشتند. که حداقل به مدت شش ماه پی گیری شده بودند، بررسی گردید.

یافته‌ها: طیف سنی بیماران در زمان مراجعه بین 1 تا16 سال قرار داشت. میانگین سنی 57/5 سال با انحراف معیار 9/3 بود. 63 مورد (5/60 درصد) را پسرها و 41 مورد (5/39درصد) را دخترها تشکیل دادند. 26 مورد مقاوم به استروئید و 78 مورد پاسخ دهنده به استروئید بودند که از بین آن‌ها 39 مورد وابسته به استروئید / عود مکرر بودند. 19 نفر تحت بیوبسی قرار گرفتند که نتیجه آن به شرح زیر بود: بیماری با تغیرات اندک 9 مورد، گلمرولواسکلروز قطعه‌ای ناحیه‌ای پنج مورد، پرولیفراسیون مزانژیالی 2مورد و دو مورد سایر موارد 3 مورد از بیماران (9/2 درصد) دچار نارسایی پایدار کلیه شده بودند.

نتیجه گیری: اکثر کودکان مبتلا به سندرم نفروتیک ایدیوپاتیک با درمان اولیه استروئید بهبودی پیدا می‌کنند، عود در آن‌ها شایع بوده و تعداد قابل ملاحظه‌ای از ان‌ها وابسته به استرویید یا با عودهای مکرر خواهند بود. پی گیری طولانی مدت کودکان با سندرم نفروتیک اولیه لازم می‌باشد.