پیش زمینه و هدف: دیابت شیرین از جمله بیماری‌های متابولیکی است که با کمبود نسبی و یا مطلق انسولین، افزایش گلوکز خون و اختلال در متابولیسم کربوهیدرات، چربی و پروتئین همراه است.ارتقاء سلامت روان با توجه نقش محوری آن در مراقبت‌های بهداشتی مورد توجه روز افزون است.با توجه به اینکه بیماران دیابتی از سبک زندگی نامطلوب برخوردارند و از سطح افسردگی بالایی رنج می‌برند، لذا هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختی - رفتاری بر کاهش سطح افسردگی و بهبود سبک زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود. مواد و روش کار: نمونه‌ی آماری، 30 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شهرستان سلماس بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(15 نفر) و گروه کنترل(15 نفر) گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه‌ی سبک زندگی والکر و پرسشنامه افسردگی بک بود.گروه آزمایش به مدت 10 جلسه‌ی 90 دقیقه‌ای در معرض متغیر مستقل(درمان شناختی رفتاری)قرار گرفت.طرح پژوهش از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود و برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) و تحلیل کوواریانس تک متغیری (آنکوا) استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج بدست آمده نشان داد که درمان شناختی-رفتاری می‌تواند سبک زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو را در زمینه‌های رشد خود شکوفایی، مسئولیت پذیری، روابط بین فردی، تغذیه، فعالیت‌های بدنی و مدیریت استرس تغییر داده (0001/0(p< و افسردگی آن‌ها را کاهش دهد(001/0(p< . بحث و نتیجه گیری: در نهایت می‌توان اظهار داشت که درمان‌های منظم شناختی-رفتاری می‌توانند سبک زندگی بیماران دیابت نوع 2 را بهبود بخشیده و افسردگی آن‌ها را کاهش دهد.

واژه‌های کلیدی: درمان شناختی-رفتاری، سبک زندگی، افسردگی، بیماران دیابت نوع 2

متن کامل [PDF 225 kb]   (4189 دریافت)