پیش زمینه و هدف: در انسان تحرک‌پذیری زیاد و تحمل وزن بدن، از مهم‌ترین عوامل بروز ناهنجاری مکانیکی ناحیه کمری خاجی و درد ناشی از آن تلقی می‌شود. هدف این پژوهش نیمه تجربی، بررسی و مقایسه تأثیر ایستادن روی شیب‌های مختلف بر زاویه افقی ساکروم و شیب ساکروم در افراد دارای هایپرلوردوزیس می‌باشد.

مواد و روش کار: آزمودنی‌ها، دو گروه 12 نفری از زنان با انحنای افزایش یافته کمری و سالم بودند که به طور داوطلب در این پژوهش شرکت نمودند. برای اندازه‌گیری زوایای شیب ساکروم و زاویه افقی ساکروم در سه شیب ^o0، ^o7/3+ و ^o7/3-، از فن رادیوگرافی نمای جانبی ستون فقرات استفاده شد. تجزیه تحلیل آماری داده‌ها، از طریق آمار توصیفی و آزمون کلموگروف اسمیرنوف، تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبیLSD در سطح معنی‌داری 05/0 P≤، توسط نرم‌افزار SPSS (نسخه 18) انجام شد.

یافته‌ها: نتایج آماری بر عدم تأثیر سه نوع شیب بر زوایای مختلف ناحیه کمری خاجی گروه کنترل دلالت داشتند. همچنین در گروه تجربی، تنها شیب ^o7/3-، بر زاویه افقی ساکروم دارای تأثیری معنی‌دار بود. با توجه به اینکه زاویه افقی ساکروم، مهم‌ترین شاخص زاویه کمری افزایش یافته تلقی می‌شود.

نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گرفت: در زنان دارای هایپرلوردوزیس، قرار گرفتن پا در شیب ^o7/3-، بر زاویه کمری افزایش یافته آن‌ها تأثیرگذار می‌باشد.