پیش زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان رابطه و پیش بینی تغییرات سلامت روان از طریق متغیرهای امید و اضطراب مرگ انجام شده است.

مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی و در قالب یک طرح همبستگی می‌باشد. جامعه آماری عبارت بود از کلیه‌ی دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه ارومیه که در سال تحصیلی 91-90 مشغول به تحصیل بودند. بر اساس جدول مورگان 340 دانشجو ( 205 دختر و 135 پسر) به عنوان نمونه مورد مطالعه به شیوه نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این مطالعه شامل پرسشنامه امید اسنایدر (HS)، مقیاس اضطراب مرگ (DA) و پرسشنامه سلامت روانی (GHQ-28) بود. داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری توصیفی و استنباطی از جمله آزمون تی مستقل، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام، تحلیل شدند.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین میانگین نمره دانشجویان دختر و پسر در متغیرهای امید و اضطراب مرگ تفاوت معنی‌داری وجود دارد. اما در مقیاس سلامت روان، تفاوت معنی‌دار نبود. نتیجه دیگر تحقیق نشان داد که بین امید با اضطراب مرگ همبستگی منفی معنی‌دار وجود دارد. نتایج نهایی حاصل از رگرسیون نشان داد که امید و اضطراب مرگ پیش بینی کننده معنی‌دار سلامت روان می‌باشند. و در مطالعه حاضر توانستند 2/31 درصد تغییرات مربوط به سلامت روان را پیش بینی و تبیین کنند.

نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حکایت از آن دارد که امید و اضطراب مرگ می‌توانند سلامت روان را به طور معنی‌داری پیش بینی کنند. بنابراین می‌توان چنین نتیجه گرفت که با افزایش امید در میان دانشجویان، از میزان اضطراب مرگ آنان کاسته و سلامت روان در آن‌ها افزایش می‌یابد.