دوره 17، شماره 3 - ( مهر 1385 )                   جلد 17 شماره 3 صفحات 15-9 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
ولدخانی زرین تاج ، شرما ساروژ ، هرجای کوسوم ، گوپتا ایندو ، مالا نانسی . نقش لاکتوباسیلوس اسیدو فیلوس در چسبندگی تریکوموناس واژینالیس جدا شده از افراد دارا و فاقد علایم به سلول های اپتلیال واژن. مجله مطالعات علوم پزشکی. 1385; 17 (3) :9-15

URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-158-fa.html

نقش لاکتوباسیلوس اسیدو فیلوس در چسبندگی تریکوموناس واژینالیس جدا شده از افراد دارا و فاقد علایم به سلول های اپتلیال واژن
ولدخانی زرین تاج*، شرما ساروژ، هرجای کوسوم، گوپتا ایندو، مالا نانسی
چکیده:   (12827 مشاهده)
سلول های اپیتلیال واژن مهمترین مکان در تماس اولیه انگل تریکوموناس واژینالیس می باشند. در آلودگی انسان، چسبندگی انگل، تهاجم و ابقا از اهمیت خاصی بر خوردار است. جهت بررسی تاثیر لاکتوباسیلوس اسیدو فیلوس و pH در چسبندگی انگل به سلول های اپیتلیال، سوش های جدا شده از 10 بیمار دارای علایم و 10 نفر فاقد علایم کلینیکی استفاده گردید و سلول های اپیتلیال واژن جدا شده از زنان سالم برای انجام آزمایش استفاده شد. چسبندگی انگل به سلول های واژن در حضور باکتری لاکتوباسیلوس، مواد دفعی ترشحی این باکتری و یا تغییر pH محیط با اضافه کردن اسید کلریدریک و یا با اضافه کردن لاکتوباسیلوس انجام گرفت. با تهیه گسترش مرطوب بعد از 1 تا 4 ساعت انکوباسیون، تعداد سلول های چسبیده توسط انگل شمارش گردید. در حضور لاکتوباسیلوس در ساعت اول تعداد سلول های چسبیده توسط انگل افزایش یافت ولی با طولانی شدن زمان انکوباسیون، در ساعت های دوم و سوم، چسبندگی کاهش یافت و در نهایت در ساعت چهارم از انکوباسیون انگل ها از بین رفتند. در حضور مواد دفعی ترشحی باکتری از ساعت اول انکوباسیون تعداد کمتری از سلول ها توسط انگل چسبیده بودند و دوباره با افزایش زمان، این کاهش ادامه یافت تا جایی که در ساعت چهارم از انکوباسیون هیچ انگل زنده ای مشاهده نشد. تعداد سلول های چسبیده توسط انگل های جدا شده از افراد دارای علایم در مقایسه با سوش های جدا شده از افراد فاقد علایم بیشتر بود و این اختلاف زمانی که با کنترل مقایسه گردید، بسیار قابل توجه بود. این آزمایش همچنین با کاهش pH محیط به 4.5 با استفاده از اسید و یا باکتری به محیط کشت انجام گرفت. در محیطی که اسید استفاده شده بود، تعداد بیشتری از سلول ها توسط انگل چسبیده بودند، در مقایسه با محیطی که از باکتری استفاده شده بود که در مقایسه تعداد سلول های چسبیده توسط انگل های جدا شده از افراد با علایم (62%) بیشتر از فاقدین علایم (52%) بود که این نتایج با کاهش pH محیط با استفاده از باکتری در سوش های جدا شده از افراد با علایم 47% در مقایسه با فاقدین علایم (35%) بود. نتایج نشان دادند گرچه لاکتوباسیلوس در چسبندگی انگل به سلول های اپیتلیال واژن در مراحل اولیه آلودگی موثر می باشد ولی با افزایش تعداد باکتری و پایین نگه داشتنpH محیط واژن، می توان در از بین بردن انگل بخصوص در افرادی که مقاوم به دارو می باشند کمک زیادی کرد.
واژه‌های کلیدی: تریکومونیازیس، سلول های اپیتلیال واژن، لاکتوباسیلوس، چسبندگی، ph
     
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) | موضوع مقاله: عمومى
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله مطالعات علوم پزشکی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Studies in Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb