پیش زمینه و هدف: چاقی و خصوصاً چاقی بالای تنه عامل خطر مهمی برای ایجاد بیماری‌هاست. یکی از عوامل اصلی در بروز چاقی عوامل هورمونی می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط هورمون‌های کورتیزول و تستوسترون با شاخص‌های تن سنجی و آنزیم‌های کبدی و گلوکز خون در مردان می‌باشد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی تعداد 30 مرد بالغ سالم در محدوده سنی 2/7± 29 سال به طور تصادفی انتخاب و از نظر شاخص‌های تن سنجی (دور کمر، نمایه توده بدن "BMI"، نسبت دور کمر به باسن "WHR")، قند خون ˓"FBS " سطوح سرمی کورتیزول، تستوسترون SGOT ˓SGPT و آلکالن فسفاتاز مورد مطالعه قرار گرفتند. 

یافته‌ها: سطح کورتیزول با تستوسترون ارتباطی منفی (05/0>P) و با ˓WHR دور کمر BMI ˓FBS ˓ ارتباط مثبت (05/0>P) و با آلکالن فسفاتاز همبستگی مستقیم (01/0>P) داشته است. تستوسترون با ˓WHR دور کمر و BMI ارتباط معکوس نشان داد (05/0>P). میانگین ± انحراف معیار سطح کورتیزول در افراد دچار اضافه وزن و چاق در مقایسه با افراد طبیعی بیشتر بود (P<0/05). در حالی که غلظت تستوسترون در این مقایسه کاهش داشته است (05/0>P). میانگین ± انحراف معیار سطح کورتیزول در افراد با چاقی بالای تنه در مقایسه با افراد بدون چاقی بالای تنه افزایش نشان داد (05/0>P) ولی سطح تستوسترون در این مقایسه کاهش نشان داد (05/0>P) گلوکز و الکالن فسفاتاز ارتباط مثبتی را نشان دادند (05/0>P) و میان WHR ˓ BMI˓ دور کمر ارتباط مستقیم معنی داری دیده شد (01/0>P). سایر متغیرها ارتباط معنی داری با هم نداشتند.

نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که سطح کورتیزول با تستوسترون ارتباط منفی داشته و افزایش سطح کورتیزول و نیز کاهش سطح تستوسترون با بروز چاقی و چاقی شکمی همراه بوده که آن نیز خطر ابتلا به بیماری‌های نظیر قلب و عروقی ˓ دیابت و پوکی استخوان و... را افزایش می‌دهد.