پیش زمینه و هدف: دستگاه فشارنده متناوب خارجی (EECP) به عنوان یک درمان غیرتهاجمی در موارد آنژین‌های قلبی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در بیماران مبتلا به آنژین مقاوم به درمان که به علت آناتومی خاص کرونری، قابل CABG یا PCI نیستند و نیز علی‌رغم حداکثر درمان دارویی ضد ایسکمی کماکان علامت‌دار هستند، از درمان‌های دیگر از جمله EECP استفاده می‌شود. دستگاه مربوطه به صورت کلی از سه جفت کاف و دستگاه مونیتورینگ تشکیل می‌شود. طرز کار آن به این صورت است که کاف‌ها به اندام تحتانی وصل می‌شوند و در طی دیاستول به ترتیب از دیستال به پروگزیمال منقبض شده، بر عروق اندام تحتانی فشار می‌آورند. هدف از این مطالعه یافتن اثراتEECP در آنژین قلبی مقاوم به درمان در بیماران نامناسب برای اقدامات تهاجمی بود.

مواد و روش کار: در یک مطالعه مداخله‌ای، 50 بیمار (34 مرد و 16 زن) که تحت درمان با EECP بودند، برای یک سال تحت بررسی قرار گرفتند. شدت آنژین بر حسب (CCS) برای هر بیمار تخمین زده شد و اثرات درمانی EECP بر روی علایم بالینی بر مبنای CCS، میزان مصرف داروها، پارامترهای اکوکاردیوگرافی، اسکن پرفیوژن و تست ورزش در دوره‌های یک ماهه و یک ساله مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته‌ها: نتایج بدست آمده از پرسش‌نامه کیفیت زندگی (SF36) قبل از درمان، یک ماه و یک سال بعد از شروع درمان دارای اختلاف معنی‌دار بودند (014/0=p و 001/0p< و 010/0=p). اختلاف معنی‌داری بین EF قبل، یک ماه و یک سال بعد از درمان با EECP وجود داشت (038/0=p و 016/0=p). اختلاف بین شدت آنژین بر حسب CCS قبل از درمان با EECP و یک ماه و یک سال بعد از شروع درمان معنی‌دار بود (001/0p< و 001/0p<). اختلاف بین شدت ایسکمی در اسکن پرفیوژن میوکارد قبل و یک ماه بعد از شروع درمان نیز معنی‌دار بود (044/0=p). قطر پایان دیاستولی بطن چپ نیز یک ماه بعد از درمان به طور معنی‌داری کاهش یافته بود (031/0=p). قطر پایان سیستولی بطن چپ، یک ماه و یک سال بعد از درمان به طور معنی‌داری کاهش یافته بود (029/0=p و 032/0=p). مدت زمان تست ورزش یک ماه بعد از شروع درمان نسبت به قبل از شروع درمان، به طور معنی‌داری افزایش یافته بود (001/0=p). میزان استفاده از نیترات‌ها و سایر داروها قبل و بعد درمان تفاوت معنی‌دار آماری از نظر کاهش دوزاژ نداشت (05/0<p).

نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که EECP یک روش مفید، موثر و در عین حال بی‌خطر برای بیماران مبتلا به آنژین‌های قلبی شدید و مقاوم به درمان دارویی که اقدامات تهاجمی مثل PCI و CABG مناسب نیستند، می‌باشد.