پیش زمینه و هدف: با توجه به عوارض شناخته شده طولانی شدن تهویه مکانیکی، جداسازی موفقیت آمیز  بیماران از تهویه مکانیکی حائز اهمیت فراوانی است. لذا برآن شدیم که دو مرسوم روش جدا سازی بیماران از دستگاه تهویه مکانیکی را با یکدیگر مقایسه کنیم.

مواد و روش کار: این تحقیق بر روی بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه دو بیمارستان دانشگاهی که تحت تهویه مکانیکی به وسیله فلوشیپ های مراقبت ویژه قرار گرفتند در 8 ماه اوّل سال 1388 صورت گرفت. جامعه مورد مطالعه 250 مورد که از میان آن‌ها 40 نفر وارد مطالعه شده و در دو گروه با همدیگر مقایسه شدند.

نتایج: مدت زمان جدا سازی بیماران گروه یک   SIMV)  به T- piece) طولانی‌تر از بیماران گروه دو (SIMV به تنفس خودبخودی بعد به T- piece ) بود.  (281/1 ±8/2) در مقایسه با  (000/0 ±1) روز.P =0.000 < 0.05 طول مدت زمان تهویه مکانیکی در گروه دو (308/9 ± 30/12) بیشتر از گروه یک (183/10±7/9) روز بود.

نتیجه گیری: با توجه به اهمیت جدا سازی بیماران تحت تهویه مکانیکی در اسرع زمان ممکن جهت جلوگیری از عوارض تهویه مکانیکی طولانی مدت لازم است  که این مسئله  به صورت علمی و با توجه به بررسی جوانب امر صورت گرفته تا در کنار برخورداری از اثرات مفید تهویه مکانیکی در اداره بیماران بدحال و مورد نیاز با بهتر شدن وضعیت بیمار و  عدم نیاز به  ادامه تهویه مکانیکی بیمار از دستگاه تهویه‌ی مکانیکی جدا شود