پیش‌زمینه و هدف: یکی از عواملی که به شکست درمان و برگشت مجدد سوءمصرف مواد منجر می‌شود، نادیده گرفتن اختلالات روانی پیش و پس از ترک است، لذا هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری گروهی بر اضطراب معتادین با ترک موفق بود.

مواد و روش کار: پژوهش حاضر پژوهشی نیمه آزمایشی بوده و طرح پژوهش حاضر پیش آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل معتادینی می‌باشد که در ترک کامل بوده و جهت بازتوانی روان‌شناختی به موسسه اقامتی کوثر مراجعه کرده بودند. ابتدا از میان آن‌ها با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده 40 نفر انتخاب شد سپس با روش تصادفی ساده به دو گروه 20 نفره تقسیم و جایگزین شدند. جهت سنجش و ارزیابی آزمودنی‌ها در مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون از آزمون تشخیصی اضطراب زونک استفاده گردید. در مورد گروه آمایش 12 جلسه درمان شناختی- رفتاری هفته‌ای یک‌بار و به مدت یک ساعت و نیم اجرا گردید، اما گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت ننمودند. پس از اجرای پس‌آزمون داده‌ها با نرم‌افزار Spss₁₆ و آزمون t گروه‌های مستقل مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل پس از اجرای درمان شناختی-رفتاری در متغیر اضطراب تفاوت معنی‌داری وجود دارد (p<0.001).

نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر گویای اهمیت درمان شناختی-رفتاری گروهی بر کاهش میزان اضطراب معتادین با ترک موفق است و می‌تواند جنبه تکمیلی درمان دارویی را پس از ترک موفق داشته باشد و از بازگشت بهبودیافتگان به اعتیاد پیشگیری نماید.