پیش زمینه و هدف: در بیماری­های کلیوی تغییر در متابولیسم عناصر کمیاب ممکن است تعادل سیستم دفاعی آنتی اکسیدان را تحت تاثیر قرار دهد و اثرات سمیspecies  راکتیو اکسیژن را تشدید کند از طرف دیگر عناصر کمیاب نظیر روی قسمتی از آنزیم­های آنتی اکسیدان نظیر سوپراکسید (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) می­باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر تجویز روی بر آنمی و استرس­های اکسیداتیو بیماران دیالیزی می­باشد.

روش کار: چهل و دو بیمار همودیالیزی در این کارآزمایی بالینی مورد مطالعه قرار گرفته بعد از پر کردن رضایت نامه بیماران در دو گروه به صورت تصادفی قرار گرفتند. گروه 1: تعداد 22 بیمار تحت درمان با اریتروپوئتین 4000 واحد در هفته�EPREX, CILAG AG international, Switzerland)) همراه با روی به صورت سولفات روی 220 میلی گرم (حاوی 50 میلی گرم روی) به مدت سه ماه قرار گرفتند. گروه دوم: (20 بیمار) تحت درمان با اریتروپوئتین 4000 واحد در هفته بدون سولفات روی قرار گرفتند سایر داروهای دریافتی بیماران در دو گروه مشابه بودند. سطح سرمی روی قبل و بعد از مطالعه با اسپکتروفوتومتری اندازه گیری شدHb  و Hct نیز قبل از درمان و ماهانه به مدت سه ماه اندازه گیری شد. همچنین سطح سرمی مالونیل دالدئید (MDA) ، SOD ، GPX و توتال انتی اکسیدان TAO)) و CRP با حساسیت بالا در پایان مطالعه با روش­های استاندارد آزمایش شدند. در پایان مطالعه آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (T - TEST) به عمل آمد و P کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.

یافته­ها: سن و جنس تفاوت قابل ملاحظه­ای بین دو گروه نداشت. افزایش معنی داری در سطح سرمی سولفات روی در پایان مطالعه وجود داشت (P<0.01). میانگین Hb و Hct به طور قابل ملاحظه­ای در بیماران تحت درمان با سولفات روی در پایان مطالعه افزایش یافت (P<0.05). تفاوت معنی داری در میزان SOD،TAO ، GPX وHCRP  بین دو گروه تحت درمان با سولفات روی و اریتروپوئتین و گروه تحت درمان با اریتروپوئتین� تنها وجود نداشت.

نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تجویز روی منجر به افزایش قابل ملاحظه HB و Hct در بیماران دیالیزی بدون بهبودی قابل ملاحظه ای در استرس­های اکسیداتیو می­شود.