Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

پیش زمینه و هدف: در رادیکولوپاتی های اندام فوقانی ریشه های C6 وC7 از شایع ترین ریشه های درگیر می باشند به جهت این که در رادیکولوپاتی های گردنی علایم تحلیل عصب و الکترومیوگرافی مانند آنچه در رادیکولوپاتی های اندام تحتانی مشاهده می شود وجود ندارد به نظر می رسد استفاده از رفلکس H در این تشخیص ها از اهمیت خاصی برخوردار باشد. به دلیل این که مطالعه وسیعی بر روی میزان نرمال تاخیر زمانی آن به ویژه در کشور ما انجام نشده است گروه تحقیق بر آن شد تا با انجام این مطالعه میزان نرمال آن را در جامعه خود تعیین کند. مواد و روش: این مطالعه در طی سالهای 81-80 با انتخاب تصادفی جمعیت مراجعه کننده به درمانگاه طب فیزیکی و توانبخشی که فاقد هر گونه علایم خاص در اندام فوقانی بودند، به همکاری 87 نفر زن و مرد انجام شد. روش بررسی از طریق تحریک عصبی مدیان از سطح قدامی ساعد و دریافت موج از عضلهFlexor Carpi Radialis با استفاده از تنظیمات استاندارد که بعدا ذکر می شود انجام شد. یافته ها: در این مطالعه که روی 87 نفر انجام شد در 90% موارد رفلکس H قابل ثبت بود که از این تعداد 23 نفر مرد و 56 نفر زن بودند. میانگین سن مردان 35.6 سال و زنان 37.4 سال بود، میزان رفلکسH در مردان16.5 m/s با انحراف معیار 1.07 و در زنان 15.2 m/sبا انحراف معیار 0.7 به دست آمد که اختلاف فاحشی بین طرف راست وچپ وجود نداشت. بیشترین عامل هم که با تاخیر زمانی رفلکسH رابطه داشت در وهله اول طول ساعد و سپس سرعت هدایت عصبی بود. بحث و نتیجه گیری: بررسی رفلکسH در اندام فوقانی در تشخیص رادیکولوپاتی های گردنی در سطح C6-C7 می تواند بسیار کمک کننده بوده و حصول میزان های رفرانس نرمال راهگشای بررسی دقیق تر بایران رادیکولوپاتی گردنی به وسیله الکترودیاگنوزیس می باشد.

واژه‌های کلیدی: الکترودیاگنوزیس، رفلکس H، اندام فوقانی، ‌ رادیکولوپاتی

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---